تحلیلی بر نقش گردشگری در توسعه روستایی (مطالعه موردی، روستای پیاوین، شهرستان بانه)

گردشگری روستایی و اقتصاد گردشگری در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی توسعه اقتصادی می باشد. افزون بر این، بسیاری از برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند و در همین ارتباط، گردشگری روستایی نیز با برنامه ریزی اصولی و شناسایی مزیت ها و محدودیت ها می تواند نقش موثری در توسعه روستایی و در نتیجه توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصاد ملی داشته باشد. هدف از تحقیق حاضر شناساندن توانها، ظرفیت ها و موانع گردشگری در روستای پیاوین شهرستان بانه و نقش گردشگری در توسعه روستایی شهرستان بانه و خصوصا روستای پیاوین می باشد. این روستا با دارا بودن ویژگی های خاص محیطی، اجتماعی-فرهنگی و کالبدی به عنوان روستای نمونه گردشگری در شهرستان بانه انتخاب شده و در حال تبدیل شدن به یکی از قطب های گردشگری روستایی شهرستان بانه است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی از نوع پیمایشی بوده که با مطالعات میدانی و کتابخانه ای داده های مورد نیاز گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق شامل کارشناسان مرتبط با گردشگری و ساکنین روستا و گردشگران بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که توان گردشگری روستای پیاوین از نظر ویژگی های اکوتوریستی و فرهنگی باال است اما میزان آسیب پذیری محیط روستا نیز از این نظر باال می باشد. با توجه تحلیل پرسشنامه موجود گردشگری روستایی در این روستا نیازمند بازنگری و ارائه سیاست های مناسب در جهت رفع محدودیت ها و استفاده از مزیت های نسبی موجود می باشد. در نهایت، برنامه ریزی گردشگری می تواند در این ناحیه موجب تنوع اقتصاد محلی و رونق فعالیت های اقتصادی به صورت سازمان یافته در حوزه گردشگری شده و زمینه توسعه پایدار روستایی را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری روستایی ، توسعه