بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های سویاGlycine max L. با استفاده ازنشانگرهای RAPD,ISSR

اساس روشهای اصلاحی تعیین تنوع درجمعیت مورد اصلاح است استفاده ازنشانگرهای مولکولی باعث کاهش مدت زمان اصلاح و هزینه های تولید بذرهیبرید درگیاهان خودگشن ازجمله سویا میشود به منظوربررسی تنوع ژنتیکی درژنوتیپ های سویا 34ژنوتیپ ازموسسه اصلاح نهال و بذرکرج با استفاده ازپنج اغازگرISSR و 10اغازگرRAPD مورد ارزیابی قرارگرفتند تجزیه خوشه ای براساس داده های RAPD 34ژنوتیپ مورد مطالعه را درهشت گروه قرارداد و تجزیه به مختصات اصلی نشان داد که دو مولفه اول مجموعا 32/82 درصد واریانس کل را توجیه می کنند صحت گروه بندی حاصل ازتجزیه خوشه ای با تابع تشخیص کانونی به روش خطی فیشر 52/9 درصد بود درتجزیه خوشه ای نتایج حاصل ازنشانگر34ISSR ژنوتیپ مورد مطالعه درهفت گروه قرارگرفتند وتجزیه به مختصات اصلی داده های مولکولی نشان داد که دومولفه اول مجموعا 23/05 درصدواریانس کل را توجیه می کنند صحت گروه بندی حاصل ازتجزیه خوشه ای با تابع تشخیص کانونی به روش خطی فیشر 73/5درصد بود

کلیدواژه ها:

سویا ، تنوع ژنتیکی ، نشانگرهای مولکولی ، ISSR ، RAPD