نمادگرایی مفهوم امامت از منظر شیعه در نﻘوش تزییناتی امامزاده روشنآباد گرگان

نﻘوش هنر اسلامی در عین دارابودن زیبایی بصری تنها تزیینی نیستند، بلکه در ذات خود مفاهیم ارزشمندی دارند. این هنر به واسطه حکمت متعالی خود در نمادپردازی، امکانات زیادی دارد که مهمترین آن هندسه است، اما در آن نﻘش حیوان کمتر دیده میشود و به نظر میرسد حضور اندک این نﻘوش هر جا که مجال خودنمایی یافته است، بیانگر نمادی است که اشاره به مفهوم خاصی دارد. در بنای آرامگاهی روشنآباد که بﻘعهای کوچک در گرگان است، حضور تصاویر حیوانات مانند پرنده و ماهی در میان نﻘشمایههای تزیینی، موضوعی است که جلب نظر میکند و به نظر میرسد که براساس مفهومی نمادین طراحی شده اند. البته بنا دارای نﻘوش انتزاعی در بستر هندسی دقیق و منسجمی است که خصلتهای اسلامی آن را حفظ میکند. بر این اساس تلاش میشود تا با بررسیهای انجامشده در مطالعه حاضر نمادگرایی نﻘشمایههای تزیینی بنا براساس حکمت اسلامی مورد مطالعه قرار گیرد.  این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی است که در آن از ابزار گردآوری اطلاعات بهصورت اسنادی و کتابخانهای و نیز شواهد میدانی بهره برده شده است.  با توجه به بررسیهای انجامشده در این مطالعه، میتوان چنین اظهار داشت که به نظر میرسد بازتاب عﻘاید عارفانه و شیعی در قالب نمادهایی که به مفهوم امامت و راهنمایی و دستگیری اشاره میکنند، در نﻘوش نمادین بنای روشنآباد پررنگترین دستاویز تزیینات بودهاند.

کلیدواژه ها:

Imamat ، Architectural Decoration ، Gorgan ، Imamzadeh Roshan Abad ، امامت ، تزیینات معماری ، گرگان ، امامزاده روشنآباد