بررسی ارتباط پارامترهای رشد هوشمند و تیوری چیدمان فضا در انواع بافتهای شهری (نمونه موردی: بجنورد)

با گذشت زمان و گسترش شهرها مسایل مختلفی اعم از مشکلات ترافیکی، آلودگیهای صوتی و هوایی، پراکندهرویی، ناسازگاری کاربریها و غیره گریبان گیر مدیران شهری است. توسعه پایدار از جمله روشهایی است که با تکیه بر استفاده حداقلی از منابع سعی در بهبود معضلات فعلی شهرها دارد. یکی از مولفههای این الگو، رشد هوشمند است که مدعی انطباق با اصول پایداری است. این مﻘاله سعی دارد با بررسی پارامترهای اصلی رشد هوشمند و انطباق آن با مولفههای تیوری چیدمان فضا در سه بافت شهری موجود در بجنورد به کشف روابط بین این شاخصها بپردازد. در این راستا سه مولفه اصلی رشد هوشمند (قابلیت پیادهمداری، اختلاط کاربری و حمل و نﻘل عمومی) در این بافتها با بهرهگیری از روش TOPSIS و ANP بررسی شدهاند. همچنین برای تحلیل شاخصهای چیدمان فضا نیز از نرمافزار Depthmap UCL استفاده شده است. پژوهش حاضر از نوع توسعهای بوده و از روشهای میدانی، پرسشنامه و کتابخانهای برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. نتایج حاصل بیانگر این است که شاخصهای قابلیت پیادهمداری و اختلاط کاربری در سه بافت مورد بررسی، تاثیرپذیر از همپیوندی و اتصالپذیری معابر بودهاند و با افزایش این شاخصها، افزایش پیادهمداری و اختلاط کاربری در بافتها دیده میشود. اما در بررسی شاخص دسترسی به حمل و نﻘل عمومی در این پژوهش تاثیرپذیری یادشده دیده نشده است.

کلیدواژه ها:

Smart Growth ، Space Syntax ، ANP ، Topsis ، Sustainability ، رشد هوشمند ، چیدمان فضا ، TOPSIS ، ANP ، پایداری