معاصرسازی سبز مجتمع کارخانه سیمان ری با تاکید بر اقتصاد چرخشی

اهداف: هدف اصلی این پژوهش برقراری ارتباط مناسب بین مجموعه کارخانه صنعتی سیمان ری و مخاطبان از طریق تعریف فعالیت پایدار و افزایش منزلت فرهنگی و اجتماعی منطقه و ایجاد اقتصاد چرخشی و پویا است. بر اساس پیش فرض­ مقاله، ظرفیت­ مهم این کارخانه قرارگیری در فهرست میراث صنعتی مشترک ایران و آلمان است، که فرصت مناسبی برای بازکاربست همساز سبز این بنا محسوب می­ شود. روش­ ها: این پژوهش ماهیتی کاربردی دارد و با استفاده از روش کیفی- اقناعی نسبت به تبیین موضوع اقدام می­نماید. چارچوب مفهومی پژوهش بر ترکیبی از نظریه­ های معماری و اقتصاد چرخشی بنیان نهاده شده است. پژوهش با مقایسه بایسته­ های معاصرسازی سبز با شاخص ­های اقتصاد چرخشی، راهکارهایی را برای موفقیت نمونه مورد مطالعه ارایه می­ دهد. یافته ها: دستاوردهای حاصل از تحلیل یافته نشان­ دهنده آن است که شناخت فرایندهای و ساختمان­ های کارخانه، با نگاه جامع به تعریف فعالیت های به روز و پایدار با در نظر گرفتن ده شاخص کلیدی مربوط به اقتصاد چرخشی، به بازکاربست همساز کارخانه سیمان ری همبسته است. یافته ­های پژوهش بر اهمیت رویکرد جامع مبتنی بر اقتصاد چرخشی تاکید می ­ورزد.   نتیجه ­گیری: ارزش­ های میراث معماری صنعتی در سه حوزه اصلی زمان، مکان و اصالت با راهکارهای کاهش مصرف، استفاده مجدد و بازیافت می­ تواند با توجه خاص به گردشگری پایدار و اقتصاد فرهنگی افزایش یابد. معاصرسازی کارخانه سیمان ری و تبدیل آن به موزه میراث معماری صنعتی و آموزش صنعت به جامعه به عنوان یک مقصد گردشگری پایدار، فرصتی کلیدی برای تبدیل این نمونه از میراث صنعتی؛ به موتور محرک توسعه می­ باشد.

کلیدواژه ها:

Sustainable development ، Industrial Heritage ، Contemporary Architecture ، Green Adaptive Reuse ، Shared-heritage of Iran and Germany ، Contemporary Architecture of Iran ، Sustainability ، توسعه پایدار ، میراث معماری صنعتی ، معماری معاصر ایران ، بازکاربست همساز سبز ، میراث مشترک ایران و آلمان. ، پایداری ، معماری معاصر