بررسی رفتارهای سازگارانه حرارتی ساکنان واحدهای مسکونی ویلایی و آپارتمانی شهر رشت در فصل سرد سال

اهداف: آسایش فضای داخلی نه تنها از معماری ساختمان، بلکه از سازگاری فیزیولوژیک و تنظیمات رفتاری تاثیر می ­پذیرد. از آنجا که رفتار انسان ها نقش مهمی در تعادل حرارتی شان با محیط دارد موضوع پژوهش، رفتارهای سازگارانه ساکنان در ازای متغیرهای محیطی، معماری، فردی-جمعیتی و نقش عوامل موثر بر رضایت حرارتی ساکنان تعیین گردید. هدف، بررسی سازگاری حرارتی ساکنان ساختمان های مسکونی شهر رشت در زمستان برای صرفه جویی در مصرف انرژی است. روش ­ها: این پژوهش،کاربردی و جمع­ آوری داده ها، حال­نگر و پرسش اصلی پژوهش، "کدام یک از الگوهای رفتاری ساکنان در ساختمان های ویلایی و آپارتمانی بر آسایش حرارتی و کاهش مصرف انرژی در دوره سرد سال تاثیرگذار هستند؟"می باشد. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه­ و بررسی های میدانی تهیه و از مدل رگرسیونی دومتغیره و چندمتغیره برای تحلیل داده­ ها استفاده شد. یافته ­ها: با توجه به استاندارد اشری (۱±)، درصد فراوانی ساکنان در محدوده آسایش به ترتیب ۸/۸۸ و ۳/۸۴ برای ساختمان­های ویلایی و آپارتمانی بدست آمد. سازگاری ساکنان خانه های ویلایی به میزان ۹/۴– و ۹/۱+ و ساکنان واحدهای آپارتمانی ۱/۲- و ۸/۰ درجه سانتی­گراد از حد پایین و بالای دامنه استاندارد آسایش (۲۱ تا ۲۵) می باشد. ساکنان از رفتارهای سازگارانه متعددی که نشانگر اولویت بهره گیری از راهکارهای غیرفعال در مقابل راهکارهای فعال بود، برای کسب آسایش حرارتی بهره می­ بردند. نتیجه­ گیری: نتایج مدل رگرسیون چندگانه نشان داد فاکتورهای محیطی در خانه های ویلایی و فردی-جمعیتی در آپارتمان ها بیشترین تاثیر را در آسایش حرارتی دارند. بهره گیری از نتایج این پژوهش می­تواند در طراحی فضاهای مسکونی مناسب و منعطف تر، مفید واقع شده و به کاهش مصرف انرژی منجر گردد

کلیدواژه ها:

Thermal Comfort ، ASHRAE scale ، Adaptive Behavior ، Multiple Regression ، Villa and Apartment Dwellings ، آسایش حرارتی ، مقیاس اشری ، رفتار سازگارانه ، رگرسیون چندگانه ، مسکن ویلایی و آپارتمانی ، پایداری