تغییر کاربری اراضی کشاورزی و باغی تاثیر آن بر توسعه پایدار در حوزه نفوذ شهرستان شهریار

اهداف: تغییر کاربری اراضی کشاورزی و باغی یکی از مهمترین چالش های توسعه شهری در ایران است. هدف پژوهش، بررسی روند تغییر کاربری اراضی کشاورزی و تاثیر آن بر مولفه های توسعه پایدار، و پیش بینی روند تغییر کاربری اراضی کشاورزی و باغی در حوزه نفوذ شهرستان شهریار است. روش ها: این پژوهش نظر هدف کاربردی و از نوع تحقیقات توصیفی _ تحلیلی است. با بهره­گیری از تصاویر ماهواره لندست طی دوره زمانی ۱۳۷۵ الی ۱۳۹۵ به بررسی و تحلیل تغییرات سطوح کاربری شهرستان شهریار پرداخته شده و با استفاده از نرم افزار ENVI تصحیح رادیومتریک می شود. برای بررسی تاثیرات تغییر کاربری اراضی بر مولفه های توسعه پایدار از روش پرسشنامه استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج اراضی سکونت­گاهی در طول زمان مورد مطالعه (۱۹۹۶ تا ۲۰۱۶) روند صعودی را با نرخ رشد سالانه برابر با ۱۱۷ هکتار در سال تجربه کرده است. همچنین روند کاربری اراضی باغی و زارعی نیز به صورت افزایشی با نرخ متوسط به ترتیب ۲۰۰ و ۳۷ هکتار در سال است. اراضی کشاورزی ابتدا روند کاهشی را تجربه کرده (۸ در صد)، سپس دوباره افزایش یافته (۱۶.۷ درصد) و برآیند آن در دوره مطالعاتی افزایشی (۸.۷ درصد) بوده است. اراضی بایر نیز دارای نرخ کاهشی ۳۰ درصدی در منطقه است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش، بر اهمیت و تاثیر چشمگیر تغییر کاربری اراضی کشاورزی و باغی، بر مولفه های توسعه پایدار تاکید دارد و به خوبی نشان می دهد که تغییرات کاربری اراضی تاثیرات منفی اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی فضایی در راستای توسعه پایدار را به بار می آورد.

کلیدواژه ها:

Sustainable development ، sustainability ، new technologies ، land use ، change of agricultural land use ، Shahriar city ، health ، environment ، توسعه پایدار ، پایداری ، فناوری های نوین ، کاربری اراضی ، تغییر کاربری اراضی کشاورزی ، شهرستان شهریار ، سلامت ، محیط زیست