بهینه سازی الگوی معماری بوشهر با هدف آسایش بصری و کنترل مصرف انرژی

اهداف: بهره­گیری از عناصر معماری غیرفعال به منظور صرفه­جویی در مصرف انرژی و استفاده بهینه از نور روز راهکاری متداول در در معماری سنتی ایران است. عوامل مختلف از قبیل شکل و جهت­گیری ساختمان، موقعیت بازشوها، بهره­گیری از مصالح بومی و سایه اندازها به عنوان عناصر معماری اسلامی ایرانی در اقلیم گرم و مرطوب شناخته می­شود. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی کارآمدی و بهینه سازی عناصر معماری در آب و هوای گرم و مرطوب شهر بوشهر با تمرکز بر کنترل مصرف انرژی و بهره­مندی از نور طبیعی است.  روش ها: نخست به وسیله منابع کتابخانه ای عناصر اقلیمی مسکونی معماری بوشهر شناسایی شد. سپس در محیط نرم­افزار راینو و پلاگین گرسهاپر متغیرهای منتخب به­صورت پارامتریک مدلسازی و توسط از ابزارهای انرژی پلاس و رادیانس آنالیز داده­های کمی انجام می­شود. در نهایت الگوهای بهینه توسط الگوریتم ژنتیک انتخاب و ارائه می­ شود. یافته ها: نتایج نشان می­دهد با بهینه سازی عناصر معماری به کار رفته در مسکن بوشهر، روشنایی مفید نور روز را تا ۹۶% افزایش و مصرف انرژی را تا ۱۷۴.۱کیلو­وات ساعت بر متر مربع کاهش می­یابد. در اقلیم گرم و مرطوب علاوه بر اهمیت استفاده از تهویه طبیعی توجه به حداقل جذب تابش خورشید اهمیت فراوانی دارد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که توجه به مجموعه عناصر معماری غیرفعال مانند استفاده از شناشیر، تناسبات اتاق موقعیت پنجره ها باعث افزایش عملکرد ساختمان  می شود. یادگیری از مسکن سنتی بوشهر می تواند راهبردی برای چالش های معماری امروزی، به ویژه مصرف انرژی بالا و تنظیم شرایط محیطی فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

energy efficiency ، highperformance architecture theory ، daylight ، bushehr climatic architecture ، multi-objective optimization ، traditional architecture ، بهره وری در مصرف انرژی ، نظریه معماری سرآمد ، نور روز ، معماری اقلیمی بوشهر ، بهینه سازی چند هدفه ، معماری سنتی ایران ، معماری اسلامی ایرانی