نسبت هوشمندی و مکان؛ از هوشمندسازی معماری تا "مکان هوشمند"

اهداف: هدف پژوهش حاضر را می­ توان در ابتدا شناخت بن­مایه ­های هوش و مفاهیم مرتبط با "هوشمندی"بوده و در ادامه فهم نسبت "هوشمندی" با معماری و تبیین شاخصه های معماری هوشمند برشمرد؛ همچنین می توان به صورت ویژه ارائه ی راهبردهایی برای همگرایی سطوح شکل دهنده مفهوم مکان و معماری هوشمند در راستای حصول به "مکان هوشمند"دانست. ابزار و روش ­ها: پژوهش حاضر، ترکیبی از شیوه ­های تحلیلی و توصیفی بوده که با تکیه بر بنیان­های شکل­ دهنده مفهوم "هوشمندی" و ویژگی­های تاثیرگذار آن در معماری است، که پس از بررسی متون تخصصی، مفاهیم آن استخراج و رویکردهای مختلف بررسی شده و ترکیبی جامع در جهت دستیابی به "مکان هوشمند" تبیین می­ کنند. یافته ­ها: مفهوم "هوشمندی" ویژگی اساسی و از مهم­ترین عوامل در شکل­گیری کیفیت­ فضایی در عصر حاضر است. سه ویژگی اساسی این مفهوم را می­توان "هوشمندی فرمی-کالبدی"، "هوشمندی عملکردی-رفتاری" و "هوشمندی معنایی-مفهومی" بیان کرد که در صورت بروز هر سه ویژگی "هوشمندی جامع" محقق شده و می ­توان در ترکیب با ویژگی­های شکل دهنده مفهوم مکان به پدیده­ "مکان هوشمند" دست یافت. نتیجه ­گیری: مفهوم مکان با توجه به تعامل ویژگی­ ها و سطوح شکل­دهنده­ آن که نشات گرفته از پایگاه مفهومی و بنیادی ثابت در معماری از یک سو است و شناخت مفاهیم هوش و عوامل تاثیرگذار در شکل­ گیری هوشمندی به­ عنوان اندیشه­ای متغیر در فرم و ساخت وندها، که ساختارهای هوشمند پویا هستند، از طریق ثبات بنیان معماری هوشمند به عنوان دستاورد از سوی دیگر، مورد واکاوی قرار گرفته و می­ توان مهمترین نتیجهی مفاهیم تبیین شده را دست­یابی به "هوشمندی جامع فضایی" با عنوان "مکان هوشمند" دانست.

کلیدواژه ها:

Intelligent and Intelligence ، Intelligent Architecture ، Form Intelligence ، Behavioral Intelligence ، Intelligent Space Configuration ، Comprehensive Intelligence ، Intelligent Place ، هوش و هوشمندی ، معماری هوشمند ، هوشمندی فرمی ، هوشمندی رفتاری ، پیکربندی فضای هوشمند ، هوشمندی جامع ، مکان هوشمند