بررسی پراکنش مکانی شاخص های فرسایش پذیری بادی خاک با استفاده از روش های زمین آماری در دشت سیستان
محل انتشار: فصلنامه مخاطرات محیط طبیعی، دوره: 14، شماره: 43
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 100
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JNEH-14-43_006
تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1403
چکیده مقاله:
مطالعه فرسایش پذیری اراضی و مدل سازی مکانی آن ازجمله اطلاعات اصلی و کلیدی برای مدیریت پایدار اراضی می باشد. فرسایش بادی یکی از مخاطرات اصلی محیطی در منطقه سیستان به شمار می آید. ازاین رو، این پژوهش با هدف بررسی تغییرات مکانی و مدل سازی شاخص های فرسایش پذیری بادی در دشت سیستان انجام شد. بدین منظور ۱۸۱ نقطه مطالعاتی در اراضی دشت سیستان انتخاب و از خاک سطحی آنها نمونه برداری شد. شاخص های مورد مطالعه شامل بخش فرسایش پذیر بادی آزمایشگاهی (EF)، بخش فرسایش پذیر بادی بر اساس فرمول فرایر (EFF)، لوپز (EFL)، بواجیلا (EFB)، فاکتور سله خاک (SCF)، پایداری خاکدانه خشک (DAS) و میزان تخمینی فرسایش خاک بود. همچنین برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی در نمونه های خاک با استفاده از روش های استاندارد اندازه گیری شد. روش وزن دهی معکوس فاصله، کریجینگ و کوکریجینگ به عنوان روش های آنالیزهای زمین آماری مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که بهترین مدل تغییرنما برای EFF، SCF، EFB و DAS مدل کروی و برای EFL، EF و فرسایش خاک مدل نمایی بود و تناسب مکانی برای کلیه شاخص ها در کلاس تناسب مکانی متوسط قرار گرفت. روش کوکریجینگ ساده با متغیر کمکی شن برای EFF (۷۲۴/۵=RMSE) و فرسایش خاک (۵۷۶/۸۵=RMSE)، با متغیر کمکی رس برای EFB (۹۵۰/۲=RMSE) و DAS (۴۸۱/۱۴=RMSE) و با متغیر کمکی نسبت شن بر رس برای EF (۹۶۶/۱۷=RMSE) و روش کوکریجینگ معمولی برای SCF (۱۶۳/۰=RMSE) و EFL (۳۱۲/۳۶=RMSE) با متغیر کمکی نسبت شن بر رس، به عنوان بهترین روش های پیش بینی انتخاب شدند. مقادیر میانگین EFF برابر ۱۳/۲۹ درصد، SCF برابر ۴۵/۰، EFL برابر ۲۵/۷۵ درصد، EFB برابر ۰۹/۸۳ درصد، EF برابر ۹۷/۵۴ درصد، DAS برابر ۱۸/۷۲ درصد و فرسایش خاک برابر ۶۷/۱۲۱ مگاگرم در هکتار در سال بود. در قسمت های جنوبی دشت سیستان بیشترین مقادیر شاخص های فرسایش پذیر بادی و در قسمت های شمالی و غربی کمترین مقادیر مشاهده شد. اما بیشترین مقدار DAS در قسمت شمالی و غربی و کمترین آن در قسمت جنوبی دشت مشاهده شد. تطابق بالایی بین نحوه پراکنش شاخص های فرسایش پذیری با نحوه پراکنش اندازه ذرات خاک در منطقه وجود داشت. تغییرات ذرات معدنی خاک در منطقه وابسته به ماهیت ژئومورفیک منطقه و هم راستا با تغییرات رژیم رسوب گذاری رودخانه هیرمند و شاخه های آن و همچنین فرایندهای فرسایش بادی و رسوب گذاری آن در دشت سیستان می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی شهریاری
دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشگاه زابل
سید مرتضی محمدی
استادیار گروه آمار، دانشکده علوم پایه، دانشگاه زابل
ابراهیم شیرمحمدی
استادیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده مهندسی آب و خاک، دانشگاه زابل، زابل، ایران
اکرم فاطمی قمشه
دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی
هادی گلوی
استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :