تدوین مدل عملکرد تحصیلی دانشجویان بر اساس ویژگی های شخصیت و درگیری تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی

مقدمه: عملکرد تحصیلی دانش­آموزان شاخصی است که به وسیله آن میزان یادگیری و پیشرفت آن­ها قضاوت می­شود و عوامل فردی و محیطی متعددی در عملکرد تحصیلی اثرگذار هستند. هدف: هدف پژوهش حاضر تدوین مدل عملکرد تحصیلی دانشجویان بر اساس ویژگی های شخصیت و درگیری تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ بودند که از میان آن­ها ۴۲۲ نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پنج عاملی نئو کاستا و مک­ری (۱۹۸۹)؛ پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو و همکاران (۲۰۱۳)؛ مقیاس خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲)؛ مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و همکاران (۱۹۹۲) و آزمون کارکرد تحصیلی درتاج و دلاور (۱۳۸۴) بود. برای تحلیل داده­ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد ضریب مسیر غیرمستقیم بین درگیری تحصیلی و عملکرد تحصیلی از طریق بی انگیزه تحصیلی معنادار است (۰۱/۰>p، ۰۵۶/۰=β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین روان رنجورخویی و عملکرد تحصیلی از طریق خودکارآمدی معنادار است (۰۱/۰>p، ۰۵/۰-=β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین وظیفه شناسی و عملکرد تحصیلی از طریق انگیزش تحصیلی درونی (۰۱/۰>p، ۰۶۴/۰=β) و از طریق بی انگیزگی تحصیلی (۰۱/۰>p، ۰۵۵/۰=β) مثبت و معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین توافق پذیری و عملکرد تحصیلی از طریق انگیزش تحصیلی درونی (۰۱/۰>p، ۰۶۸/۰=β) و از طریق بی انگیزگی تحصیلی (۰۵/۰>p، ۰۳۴/۰=β) معنادار بود. نتیجه ­گیری: ویژگی­های شخصیت و درگیری تحصیلی با میانجی­گری خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی پیش­بینی کننده عملکرد تحصیلی هستند. برگزاری کارگاه­هایی با محتوای خودکارآمدی تحصیلی به مسئولین و مدیران و معلمان پیشنهاد می­شود

کلیدواژه ها:

academic motivation ، self-efficacy ، students ، academic involvement ، academic performance ، personality traits ، انگیزش تحصیلی ، خودکارآمدی ، دانشجویان ، درگیری تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، ویژگی های شخصیت