اثربخشی بازیوارسازی در آموزش فارسی بر روانخوانی در دانش آموزان نارساخوان دوره دوم ابتدایی شهرکرد

بازیوارسازی به دلیل توانایی در جلب توجه مردم، درگیر کردن آنها در یک فعالیت و حتی تاثیرگذاری بر رفتار، ابزاری قدرتمند است. بازیوارسازی می تواند برای یادگیری و آموزش مفید باشد زیرا می تواند درگیری یادگیرنده در طی آموزش را بهبود بخشد. این حقیقت که بسیاری از مربیان با مشکلات مرتبط با علاقه دانش آموزان و درگیر شدن در کلاس های درس خود روبرو هستند برای آموزش جدید نیست. در گذشته، معلمان سعی کرده اند از انواع مداخلت ها، از جمله استفاده از راهکارهای انگیزشی استفاده کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازیوارسازی در آموزش فارسی بر روان خوانی در دانش آموزان نارساخوان دوره دوم ابتدایی انجام گرفت. این مطالعه با رویکرد کمی و به روش نیمه آزمایشی و با بکارگیری طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری متشکل از کلیه دانش آموزان دارای اختلال خواندن دوره دوم ابتدایی شهرکرد بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. شرکت کنندگان به فرم رایانه های سنجش حافظه کاری ان-بک در مراحل پیش آزمون، پس آزمون پاسخ دادند. همچنین آموزش های فارسی بر اساس بازیوارسازی طراحی و در ۹ جلسه یک ساعته به اعضای گروه آزمایش آموزش داده شد. در پایان نیز داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و در سطح معنی داری ۰.۰۵ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بازیوارسازی در آموزش فارسی بر حافظه فعال در دانش آموزان نارساخوان دوره دوم ابتدایی موثر بوده است (P < ۰.۰۰۱).

کلیدواژه ها:

بازیوارسازی ، آموزش فارسی ، روان خوانی ، دانش آموزان نارساخوان