نقش متقابل نهاد خانواده و مدرسه در تقویت مثبت اندیشی یادگیرندگان ابتدایی

مثبت اندیشی به عنوان یک توانایی بنیادین، نقش محوری در موفقیت تحصیلی، بهزیستی روانشناختی و رشد اجتماعی-هیجانی یادگیرندگان ایفا می کند. در دنیای پرتلاطم و پرچالش امروز، که یادگیرندگان با فشارهای تحصیلی، انتظارات اجتماعی و دغدغه های فردی متعددی روبرو هستند، تقویت مثبت اندیشی در آنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. متاسفانه، شواهد نشان می دهد که بسیاری از یادگیرندگان در مواجهه با مشکلات و ناملایمات، به تفکرات منفی و ناامیدانه گرایش پیدا می کنند که این امر می تواند پیامدهای نامطلوبی بر عملکرد تحصیلی، سلامت روان و کیفیت زندگی آنان داشته باشد. در این میان، نهادهای خانواده و مدرسه به عنوان دو رکن اصلی تربیت و پرورش یادگیرندگان، نقش بی بدیلی در شکل دهی و تقویت مثبت اندیشی آنان بر عهده دارند. در حالی که پژوهش های متعددی به بررسی نقش مجزای خانواده یا مدرسه در مثبت اندیشی یادگیرندگان پرداخته اند، کمتر پژوهشی به بررسی نقش متقابل و تعاملی این دو نهاد کلیدی توجه نموده است. مساله اصلی این مقاله مروری، بررسی و تبیین نقش متقابل نهاد خانواده و مدرسه در تقویت مثبت اندیشی یادگیرندگان است. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل ابعاد مختلف این نقش متقابل، راهکارهای عملی و مبتنی بر شواهد را برای تقویت مثبت اندیشی یادگیرندگان از طریق همکاری و هم افزایی خانواده و مدرسه ارائه خواهد داد. اهمیت و ضرورت این پژوهش از آنجا نشات می گیرد که درک عمیق از مکانیسم های اثرگذاری متقابل خانواده و مدرسه بر مثبت اندیشی یادگیرندگان، می تواند به طراحی و اجرای مداخلات موثرتر و جامع تری در این زمینه منجر شود. این مداخلات نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی یادگیرندگان کمک خواهد کرد، بلکه سلامت روان، تاب آوری و سازگاری اجتماعی آنان را نیز تقویت خواهد بخشید و در نهایت، به تربیت نسلی شاداب، امیدوار و موفق در جامعه یاری خواهد رساند.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، یادگیرندگان ، خانواده ، مدرسه ، نقش متقابل ، تقویت ، بهزیستی روانشناختی.