پیش نگری آسایش اقلیمی شهر ایذه با استفاده از شاخص فشار نسب ی RS

برخورداری از یک شرایط زیستی راحت و بدون تنش در محیط زندگی و شغلی مورد توجه هر انسانی است زیرا شرایط آب و هوایی مهمترین عامل موثر بر فعالیت روزانه و طوالنی مدت انسان است. شناخت پتانسیلهای اقلیمی، به عنوان بستر فعالیتهای انسانی، پایه و اساس برنامه ریزی محیطی و آمایش سرزمین را تشکیل میدهد. هدف اصلی این تحقیق پیش نگری آسایش اقلیمی شهر ایذه با استفاده از شاخص فشار نسبی RSI میباشد، روش اجرای تحقیق توصیفی و تحلیلی است. این پژوهش با استفاده از دادههای اقلیمی(دما، رطوبت و رطوبت نسبی) دردهه های ۱۳۸۰-۹۰ و سال ۱۴۰۰ با استفاده از شاخص فشار نسبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این شاخص برای بدست آوردن درصد افراد بدون استرس و دارای استرس در ماه های مختلف سال می باشد. طبق نتایج به دست آمده نشان داد که آسایش شهروندان در سه گروه متوسط و سازگار و سالخورده در ماه های خرداد، تیر، مرداد، شهریور در سه گروه عدم آسایش گزارش شده است و در ماههای فروردین، اردیبهشت، مهر، آبان، آذر، دی، بهمن، اسفند در سه گروه آسایش گزارش شده است. فشار نسبی نشان داد در دهههای مختلف دردهه ۱۳۸۰-۹۰ و سال ۱۴۰۰ شهر ایذه از نظر آسایش اقلیمی از ۱۲ ماه به جز تیر و مرداد که ۷۵ درصد مضطرب و عدم آسایش اقلیمی دارند در ۱۰ ماه آسایش اقلیمی در این شهر وجود داشت.

کلیدواژه ها:

پیش نگری ، آسایش اقلیمی ، شهر ایذه ، فشار نسبی RSI