ساماندهی مولفه های نوسازی و بهسازی در بافت های فرسوده شهری

پس از گسترش جمعیت و شهرنشینی بی رویه به ویژه پس از انقلاب صنعتی، شهرها با مشکلاتی مانند کمبود مسکن، فقر، انواع آلودگی ها، ترافیک و ازدحام، کاهش ارتباط با طبیعت، از بین رفتن فضاهای شهری مطلوب، کاهش سلامت مواجه شده اند. به دنبال تحولات انقلاب صنعتی و پیامدهای ناشی از هجوم و تمرکز جمعیت ها و فعالیت ها به بخش های مرکزی شهرها، این بافت ها دچار افت های فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی شدند. همین مسئله باعث شد تا با گذشت زمان بعضی از بافت های قدیمی و مرکزی شهرها، پویایی و سرزندگی خود را از دست داده و دیگر توانایی پاسخگویی به نیازهای جوامع شهری را نداشته باشند. بافت های فرسوده شهری در فرایند زمانی طوالنی مدت شکل گرفته و گسترش یافته اند و امروزه در محاصره تکنولوژی های جدید و توسعه شهری قرار گرفته اند. این بافت ها با برخورداری از سابقه حیات شهری، ارزش های اجتماعی اقتصادی، احساس تعلق، حداقل های زیرساختی و خدماتی و... امکان مهمی را برای تجدید حیات شهری فراهم می نمایند که بی توجهی به ارزش ها و دارایی های مذکور می تواند با بن بست کشاندن نوسازی محالت، هزینه های فراوانی را ایجاد نماید. توجه به ارزش های یادشده در کنار شناسایی و تحلیل صحیح علل مختلف فرسودگی سبب می شود که توسعه محالت و نه صرفا نوسازی کالبدی آنها مدنظر قرار گیرد و جنبه های اجتماعی و در کنار آن ابعاد دیگر از وجوه نوسازی اعتال یابند.

کلیدواژه ها:

نوسازی ، شهرنشینی ، انقلاب صنعتی