عوامل موثر بر زیستپذیری شهری با رویکرد مدلسازی ساختار تفسیری ISM شهر اهواز (بافت قدیم و جدید)

یکی از موضوعات مورد توجه در پایداری شهری، زیستپذیری است. زیستپذیری به سیستم شهری اطلاق میشود که در آن از سلامت اجتماعی، اقتصادی، جسمی و روانی همه ساکنان آن مراقبت میشود. این کیفیت در مورد فضاهای شهری مطلوب است که نشان دهنده غنای فرهنگی است. اصول کلیدی که زیربنای این مفهوم است شامل برابری، عدالت، امنیت، مشارکت، تفریح و توانمندسازی است. شهر قابل زندگی شهری است که در آن میتوان زندگی سالمی داشت. چنین شهری شهری برای همه مردم است. شهر قابل سکونت به عنوان پیوندی بین گذشته و حال محسوب میشود. یعنی از یک طرف به نشانههای تاریخی احترام میگذارد و از طرف دیگر به آنچه هنوز متولد نشده است احترام میگذارد. هدف این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر زیستپذیری شهری با رویکرد مدل سازی ساختار تفسیری ISM است. پژوهش حاضر از نظر محتوا و روش، توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را ساکنان محلههای قدیم و جدید شهر اهواز تشکیل می دهند. روش گردآوری اطلاعات به روش کتابخانهای و میدانی میباشد. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه است. در این تحقیق، تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری از جمله آزمون t تک نمونه، آنالیز واریانس، آزمون t زوجی دانکن، آزمون LSD انجام شد. برای تحلیل مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار AMOS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که زیستپذیری شهر اهواز از نظر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی، حمل و نقل، مسکن، محیط زیست، امنیت و پایداری نامناسب است.

کلیدواژه ها:

زیستپذیری شهری ، شهر قابل سکونت ، زیستپذیری اقتصادی ، زیستپذیری اجتماعی