واکاوی نقش ارتباط فعال معلم-دانش آموز در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان

ارتباط موثر بین معلم و دانش آموز یکی از عوامل کلیدی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان محسوب می شود. پژوهش حاضر به بررسی نقش ارتباط فعال معلم-دانش آموز در بهبود عملکرد تحصیلی پرداخته و ابعاد مختلف این ارتباط را واکاوی می کند. بر اساس مطالعات، رابطه صمیمانه و دوسویه میان معلم و دانش آموز، نه تنها انگیزه یادگیری را افزایش می دهد، بلکه موجب ارتقای خودکارآمدی، اعتمادبه نفس و مشارکت فعال در فرآیند یادگیری می شود. سوال اصلی که پژوهش پیش رو در پی پاسخ به آن می باشد این است که چگونه ارتباط فعال معلم-دانش آموز می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر شود؟ در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، تاثیر کیفیت تعاملات کلامی و غیرکلامی، شیوه های بازخورددهی، نقش همدلی و حمایت عاطفی معلم بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مورد بررسی قرار می گیرد. یافته های پژوهش نشان می دهد که ارتباط سازنده و مبتنی بر درک متقابل میان معلم و شاگرد، عاملی موثر در افزایش درگیری شناختی دانش آموزان با محتوای درسی، کاهش اضطراب آموزشی و تقویت علاقه مندی به یادگیری است. نتایج این مطالعه می تواند مبنای راهکارهایی برای بهبود تعاملات آموزشی و ارتقای کیفیت یادگیری در مدارس قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ارتباط معلم-دانش آموز ، عملکرد تحصیلی ، یادگیری فعال ، تعامل آموزشی ، انگیزه تحصیلی ، بازخورد آموزشی.