چالش های بومی سازی علوم انسانی در ایران با تاکید بر جامعه شناسی

اهمیت، نقش و جایگاه علوم انسانی در تربیت نسل های اندیشه ورز و توانمند، شکل گیری نگرش ها، تحقق سند چشمانداز و ارتقای تولیدات این حوزه از معرفت بشری که می تواند مسیر پیشرفت عالمانه کشور را به سوی اهداف عالیه نظامسیاسی هموار سازد، برکسی پوشیده نیست. اما رشد این حوزه معرفتی کند و کاربرد آن از عمکرد قابل دفاعیبرخوردارنیست.این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ابتدا به طرح این سوال پرداخته که علوم انسانی خاصهجامعه شناسی در ایران از چه جایگاهی برخوردار بوده و در راه توسعه با چه موانعی روبرو می باشد و سپس به موانع ومحدودیت های بومی سازی این حوزه نگرشی پرداخته شده. در پاسخ، این فرضیه مطرح شد که علوم انسانی و جامعهشناسی نسبت به سایر حوزه های معرفتی به جای متن در حاشیه قرارگرفته و از کاربرد آن رضایت چندانی وجود ندارد.یافته ها نشان می دهد اولا در جامعه ما علوم انسانی وجاهت نظری و عملی لازم برای تنظیم سازوکارهای خرد و کلانجامعه را ندارد و جایگاه علوم انسانی در مسیر توسعه کشور برای مسئولین و سیاست گذاران به درستی تعریف و تبییننشده است. ثانیا توسعه علوم انسانی با موانع عدم احساس نیاز از سوی سیاست گذاران، عدم انطباق با نیازهای بومی وکمبود مراکز پژوهشی، عوامل فرهنگی، تاریخی و اجتماعی روبرو می باشد.

کلیدواژه ها:

بومی سازی ، علوم انسانی ، جامعه شناسی ، آسیب ها ، محدودیت ها