نقش باستان شناسی دریایی در توسعه گردشگری دریایی در ایران

موقعیت جغرافیایی منحصربه فرد ایران در امتداد خلیج فارس و دریای خزر، همراه با میراث غنی دریایی، فرصت های زیادی را برای ادغام باستان شناسی دریایی در گردشگری ارائه می دهد. این پژوهش به بررسی نقش باستان شناسی دریایی در شکل دهی به گردشگری دریایی ایران با تمرکز بر کشتی های غرق شده تاریخی، آثار غرق شده و بنادر ساحلی باستانی می پردازد. تجزیه و تحلیل روندهای گردشگری، ارزیابی های خاص سایت، و سیاست های منطقه ای نشان می دهد که علاقه فزاینده ای به گردشگری دریایی، با افزایش سالانه ۱۵ درصدی گردشگری ساحلی داخلی از سال ۲۰۱۵. با این حال، این بخش با چالش هایی مانند حفظ ناکافی، زیرساخت های محدود، و دید بین المللی ناکافی است. مکان های باستانی دریایی کلیدی، از جمله بندر سیراف و جزیره کیش، علیرغم اهمیت تاریخی، مورد استفاده قرار نمی گیرند. این مقاله راهبردهایی را برای پر کردن این شکاف ها پیشنهاد می کند، از جمله توسعه موزه های زیر آب، به کارگیری نوآوری های دیجیتال مانند واقعیت مجازی، و تقویت همکاری های بین المللی با یونسکو. دو مطالعه موردی، بندر سیراف و جزیره کیش، پتانسیل اقتصادی و فرهنگی باستان شناسی دریایی را در گردشگری نشان می دهد. روند داده ها، با پشتیبانی از تجزیه و تحلیل گرافیکی و جدولی، پتانسیل استفاده نشده این بخش را نشان می دهد. این مطالعه به این نتیجه می رسد که با سرمایه گذاری استراتژیک و شیوه های پایدار، باستان شناسی دریایی می تواند صنعت گردشگری ایران را به طور قابل توجهی ارتقا دهد و در عین حال میراث فرهنگی زیر آب آن را برای نسل های آینده حفظ کند.

کلیدواژه ها:

باستان شناسی دریایی ، ایران ، خلیج فارس ، دریای خزر ، گردشگری دریایی ، گردشگری میراث پایدار