ظرفیت های گردشگری صیادی، شیلاتی و غذای دریایی در توسعه پایدار جوامع ساحلی

گردشگری پایدار به عنوان یکی از ابزارهای موثر در بهره برداری اصولی از منابع طبیعی و فرهنگی، نقش کلیدی در توسعه جوامع ساحلی ایفا می کند. این مقاله به بررسی ظرفیت های گردشگری شیلاتی و صیادی و اثرات آن بر توسعه پایدار مناطق ساحلی می پردازد. گردشگری شیلاتی، که بر تعامل مستقیم گردشگران با اکوسیستم های دریایی و فرهنگ محلی پایه گذاری شده است، علاوه بر ایجاد فرصت های شغلی و درآمدی برای جوامع محلی، به ترویج فرهنگ حفاظت از منابع طبیعی و آگاهی رسانی درباره اهمیت اکوسیستم های دریایی کمک می کند. نتایج نشان می دهد که گردشگری شیلاتی به ویژه در مناطق کمتر توسعه یافته، فرصت های جدید اقتصادی و اجتماعی ایجاد کرده و به کاهش فشار بر منابع دریایی کمک می کند. علاوه بر این، گردشگری صیادی، با ارائه تجارب مشارکتی در فرآیندهای صیادی و آموزش حفاظت از محیط زیست، به توسعه پایدار مناطق ساحلی و تقویت پیوند بین جوامع محلی و گردشگران منجر می شود. به طور کلی، این مقاله به اهمیت گردشگری شیلاتی به عنوان ابزاری نوآورانه برای توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست در مناطق ساحلی پرداخته و پیشنهاداتی برای بهبود این نوع گردشگری ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

گردشگری صیادی ، توسعه پایدار ، شیلات ، غذای دریایی ، جوامع ساحلی.