مقدمه ای برکاربرد مبانی و مفاهیم معماری بیوفیلیک در طراحی محیط انسان ساخت برای سالمندان

سالمندی آخرین مرحله تکامل و تحول انسان است. سالمندی بخشی از زندگی است که با فراهم آوردن امکانات در جهت بالا بردنرضایتمندی جمعیت سالمندان به افزایش کیفیت زندگی این افراد کمک خواهد کرد. رضایتمندی افراد سالمند با توجه به شرایطاین دوره از زندگی وکمبود امکانات در محیط زندگی شان یک چالش به حساب می آید. طراحی و ساخت با رویکرد بیوفیلیک ازموارد کلیدی در آسایش روانشناختی، سلامتی افراد و پایداری محیط زندگی می باشد. طیف وسیعی از مطالعات در حوزه ی سلامت،حاکی از آن است که قرار گرفتن در معرض طبیعت میتواند باعث کاهش استرس، کاهش فشار خون، تسکین درد، بهبود بیماری،تسریع در بهبودی و افزایش روحیه و عملکرد افراد شود. اجرای طرح بیوفیلیک به کاهش چالش های مصرف انرژی با استفاده ازعنصر طبیعی به روشی موثر کمک خواهد کرد. استراتژی های طراحی بیوفیلیک میتواند آسایش، رفاه و بهره وری انسان را بهبودبخشد. این استراتژی ها به دستیابی به پایداری در معماری کمک میکنند. هدف از انجام این پژوهش توسعه و ارتقای امکانات وتوانمندی ها در حوزه محیط انسان ساخت و دستیابی به راهکارهای طراحی معماری و روشهای ساخت مراکز اقامتی در جهت ارتقایسلامت، رفاه و سرزندگی سالمندان است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی و توصیفی- تحلیلی با بهره گیری از ابزارمطالعات کتابخانه ای در حوزه تخصصی معماری بوده است. دستاورد های حاصل از این تحقیق را می توان در طراحی معماری وساخت خانه های سالمندان مورد استفاده و بهره برداری قرار داد.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، خانه سالمندان ، محیط انسان ساخت ، معماری بیوفیلیک ، پایداری