واکاوی نقش کالبد مسکن معاصر بر میزان سازگاری ساکنان، بر اساس نظریه کیفیت محیط

امروزه به دلیل ایجاد تغییرات در حوزه اجتماعی و اقتصادی ایران، نگاه کمیت گرا به مسکن حاصل شده است. یکی از نتایج مهماین نوع نگرش، کاهش کیفیت محیط مسکونی میباشد آن هم در کشوری که گذشته ای درخشان در زمینه طراحی و ساخت مسکنباکیفیت داشته است. مسکن امروز، قدرت اندکی در جذب و نگهداری ساکنان، در خود دارد و همانطور که شاهد هستیم، گاهیمیزان تعویض مسکن در طول زندگی یک خانواده، به کرات اتفاق میافتد. درواقع سازگاری افراد در برخی از واحدهای مسکونی،کاهش یافته و ساکنان آن، از هر فرصتی برای ترک یا تعویض محل سکونت خود استفاده می کنند. این پژوهش از نوع کیفی بوده وبه صورت توصیفی– تفسیری با مطالعه کتابخانه ای، به بررسی و نتیجه گیری پژوهش های پیشین در این زمینه پرداخته شده است. پساز بیان مفهوم و معانی کیفیت و نظریه های مربوط به آن، در محیط انسان ساخت، که یکی از آنها مسکن می باشد، مولفه های موثر آناستخراج شد و سپس کالبد، به عنوان یکی از عوامل مهم تاثیرگذار بر کیفیت مسکن معرفی و بررسی گردید. نتیجه مطالعات نشانداد، یکی از معیارهای سنجش کیفیت محیط مسکونی، که قابل اندازه گیری است، درجه رضایتمندی ساکنان است. بین درجهرضایتمندی ساکنان از کیفیت محیط و میزان سازگاریشان ارتباط مستقیم وجود دارد. یعنی هرچه درجه رضایتمندی از محیطزندگی بیشتر باشد، ساکنان سازگاری بیشتری در آن محیط خواهند داشت و این امر سبب ایجاد دلبستگی و حس تعلق به مکانخواهد شد و ساکنان، کمتر نسبت به ترک یا تعویض محل سکونت خود تمایل نشان خواهند داد.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط ، کالبد ، مسکن معاصر ، رضایتمندی ، سازگاری