نقش فضای سبز شهری در سلامت روان و کیفیت زندگی شهروندان

شهرنشینی مدرن و افزایش آپارتمان نشینی، کاهش ارتباط انسان با طبیعت را به دنبال داشته که این امر منجر به افزایش اختلالات روانی وکاهش کیفیت زندگی شهروندان شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیرات فضای سبز بر سلامت روان و ارتقای کیفیت زندگیشهروندان انجام شده است. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی اسنادی و با تکیه بر نظریه بازیابی توجه کاپلان بهبررسی مکانیسم های تاثیرگذاری فضای سبز بر سلامت روان شهروندان پرداخته است. یافته های پژوهش نشان میدهد که فضای سبز ازطریق سه مکانیسم اصلی بر سلامت روان و کیفیت زندگی تاثیر میگذارد: مکانیسمهای فیزیولوژیک شامل کاهش سطح کورتیزول،تنظیم فشار خون و بهبود سیستم ایمنی بدن؛ مکانیسم های روانشناختی شامل کاهش استرس، بهبود خلق و خو، افزایش تمرکز ذهنی وکاهش نشخوار فکری؛ و مکانیسمهای اجتماعی شامل تسهیل تعاملات اجتماعی، تقویت حس تعلق به جامعه و افزایش سرمایه اجتماعی.همچنین یافته ها نشان میدهد که وجود فضای سبز در محیط زندگی شهری موجب افزایش رضایت از محیط، بهبود روابط همسایگی،افزایش مشارکت اجتماعی، ارتقای فعالیت فیزیکی و در نهایت بهزیستی روانی و سلامت اجتماعی میشود. بنابراین توجه به توسعه وحفظ فضاهای سبز شهری به عنوان یک راهکار موثر در ارتقای سلامت روان و کیفیت زندگی شهروندان ضروری است.

کلیدواژه ها:

بازیابی توجه ، بهزیستی روانی ، تعاملات اجتماعی ، سرمایه اجتماعی ، فضای سبز