بررسی موانع تحقق پذیری طرح های بازنگری تفصیلی (نمونه موردی طرح بازنگری شهر اصفهان)

رشد سریع جمعیت شهری در کشورهای جهان سوم باعث افزایش تراکم جمعیت و...در شهرها شده است. افزایش آگاهی هایمردمی نیز به مطالبه خدمات شهری منجر شده است. راهبرد این پیامدهای ناهنجار شهری در ایران به تهیه و اجرای طرح های توسعهشهری انجامیده.در این میان طرح های تفصیلی به عنوان طرح های بالاسری از اهمیت ویژه ای برخوردار است و با توجه به اهمیتقانونی طرحهای تفصیلی در نظام مدیریتی کشور و وجود مشکلات شهری لازم است در زمینه ارزیابی این طرحها اقداماتی انجامگیرد. به خصوص اینکه این طرح ها در مواردی به غیر واقع بینی نیز دچار بوده اند. با توجه به اینکه طرحهای تفضیلی سنتی زمینهلازم را برای اجرا ندارند لذا جداسازی اراضی شهری از یکدیگر و اختصاص آنها به کاربری های مختلف. بدون در نظر گرفتنمسایل کالبدی و ... نمی تواند برای جامعه شهری مفید واقع شود. بدین ترتیب. ضرورت تغیبر در نوع نگرش موضوع احساس میگردد. هدف از این پژوهش شناسایی این موانع و ارایه روشهای تحقق پذیری طرحها میباشد و با توجه به گستردگی و مشکلاتخاص، طرح تفصیلی اصفهان بررگزیده شده است . در ابتدا با روش کتابخانه ای به بررسی طرح های توسعه شهری سپس از طریقمطالعه اسناد و نقشه های طرح تجدید نظر با روش مقایسه ای، تحقق پذیری طرح تفصیلی شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفته ودر نهایت با مقایسه این دو عدد درصد سطوح پیشنهادی طرح تفصیلی شهر اصفهان برای سرانه های کاربریهای خدماتی طرحتفصیلی درحد ۱۴/۹ درصد تحقق یافته و درحد ۵۸ درصد تحقق نیافته است.

کلیدواژه ها:

طرح تفصیلی ، طرح بازنگری ، آسیب شناسی ، تحقق پذیری ، اصفهان