ارتقای عملکرد الکترودهای قلیایی ۷۰۱۸E در محیط های مرطوب با اصلاح پوشش توسط نانوذرات سیلیس

نانوذرات به دلیل ابعاد بسیار کوچک (۱ تا ۱۰۰ نانومتر) و سطح ویژه بالا، قابلیت توزیع یکنواخت در ساختار پوشش و افزایش تراکم ساختاری و کاهش فضای خالی یا حفرات در پوشش را دارند. در این پژوهش ، از نانوذرات سیلیس (۲(SiO برای بهبود مقاومت به جذب رطوبت در پوشش الکترود جوشکاری قلیایی ۷۰۱۸E استفاده شد. به این منظور، امولسیون الکل اتیلیک حاوی ۵ درصد وزنی نانوذرات سیلیس آماده و بر سطح الکترودهای ۷۰۱۸E اسپری و پس از خشک شدن، الکترودها تحت آزمون جذب رطوبت قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزودن نانوذرات سیلیس به پوشش الکترود، تمایل به جذب رطوبت را به طور چشمگیری کاهش می دهد. پس از ۴ ساعت قرارگیری در شرایط دمایی ۲۵ درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی ۸۰%، افزایش رطوبت در پوشش الکترودهای اصلاحشده با نانوذرات، به طور قابل توجهی کمتر از الکترودهای بدون عملیات بهسازی بود. همچنین میزان رطوبت جذبشده توسط الکترودهای اصلاح شده در محدوده مجاز استاندارد ۵,۵AWS A (کمتر از ۶,۰ درصد وزنی ) قرار داشت . این یافته ها نشان می دهد که استفاده از نانوذرات سیلیس می تواند به عنوان یک راهکار موثر برای افزایش مقاومت پوشش الکترودهای قلیایی جوشکاری در برابر جذب رطوبت و بهبود عملکرد آنها در محیط های شرجی و ساحلی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

نانوذرات سیلیس (۲(SiO ، مقاومت به رطوبت ، ۷۰۱۸E ، ریزساختار ، سختی .