کاربرد فناوری ارتباطات و اطلاعات در مدیریت توسعه مناطق روستایی

سکونتگاه روستایی در نظام برنامه ریزی بعنوان یک سیستم باز مطرح است، که جریان اطلاعات و نوآوری ها بین اجزای مختلف سازنده این سیستم و نیز در تعامل با سایر سکونتگاه ها به حیات و توسعه خود ادامه می دهد. روستا به عنوان سیستم پویا برای تداوم حیات خود بایستی اطلاعات جدیدی تولید کند، و از اطلاعات بیرون از سیستم بهره بگیرد. به همین دلیل است که بحث فناوری اطلاعات روز به روز به یک نیاز اساسی در سطح دنیا تبدیل می شود به همین دلیل چند دهه اخیر دوره ای بسیار مهم و تاثیرگذار درحیات و تحول مناطق روستایی کشورهای درحال توسعه به شمار می آید. در این دوره مطرح شدن رویکردهایی از قبیل رویکرد توسعه پایدار، فقرزدایی، رفاه اجتماعی، توسعه منابع انسانی، توریسم روستایی و ... باعث شده است تا زمینه اشاعه نوآوریها، موسسات و سازمانهای محلی، زیر ساختهای تولیدی و خدماتی فناوری های جدید اطلاع رسانی در مناطق روستایی فراهم شود. این امر به نوبه خود تغییرات ساختاری مهمی در شرایط کار و فعالیت روستائیان ، افزایش بهره وری و تولید اشتغالزایی، کاربری اراضی، تغییر در شیوه های تولید و ترکیب محصولات، کیفیت مساکن روستایی، ارتباطات و شیوه اجرای پروژه های توسع ایجاد کرده است. در کشور ما ایران، در حال حاضر بیش از یک سوم جمعیت کشور در مناطق روستایی به کار و فعالیت مشغولند، و توجه به آن بعنوان شکلی از سکونتگاه ها در کنار بخش شهری ضرورت می یابد. با توجه به نفوذ زیر ساختها و فناوریهای ITC و برخی از مظاهر ICT جدید در مناطق روستایی کشور می توان از آن برای مدیریت توسعه مناطق روستایی در جهت کاهش نابرابری های دسترسی و توانمندسازی مردم محلی استفاده کرد. این مطالعه بیشتر به مباحث تئوری پرداخته است.