چالش های موجود در قوانین و مقررات مالیاتی جهت تمرکززدایی حکمرانی از سطح ملی به محلی

توسعه ی یک کشور به حکمرانی آن وابسته است. یکی از ارکان حکمرانی خوب و متعاقب آن حصول توسعه، تمرکززدایی و حکمرانی در سطح محلی می باشد. نظر به اینکه حکمرانی در جمهوری اسلامی تمرکزگراست، تمرکززدایی حکمرانی از سطح ملی به محلی یکی از دغدغه های کشور می باشد. با عنایت به تعیین اختیارات نهادهای محلی توسط قانون و نیز نظر به وصف جمهوریت نظام ایران، جایگاه قانون بسیار حائز اهمیت است و قوانین و مقررات مالیاتی یکی از موضوعات کلان در امر حکمرانی محسوب می گردند که پژوهش حاضر در پی کشف قوانین و مقررات مانع تمرکززدایی از سطح ملی به محلی در ساختار مالیاتی جمهوری اسلامی ایران است. در این پژوهش، داده ها با روش کتابخانه ای گردآوری گشته اند و از مجرای روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی، ارزیابی، تجزیه و تحلیل و نقد واقع شده اند. همچنین با عنایت به رویکرد استقرایی در تحقیق حاضر (چه کلیه ی قوانین و مقررات مالیاتی لازم الاجرا تا زمان نگارش مقاله، لحاظ گشته اند)، مقاله به این نتیجه منتهی می گردد که علیرغم اینکه در گذر زمان، در قوانین و مقررات مالیاتی تلاشی جهت تمرکززدایی و تفویض اختیارات از مرکز، به استان ها و شهرستان های هر استان صورت پذیرفته است، این مهم به تمامیت ناموفق بوده و تنها یک عدم تراکم اتفاق افتاده و تصمیم گیری ها و خط مشی گذاری ها در عرصه ی مالیات به موجب قوانین و مقررات موجود، با حکومت مرکزی می باشد و سازمان های موجود در استان ها و شهرستان ها صرفا مجری اوامر بالادستی حکومت مرکزی هستند فلذا می توان به عدم تراکم قائل بود اما تمرکززدایی ناکام بوده است.

کلیدواژه ها:

تمرکززدایی ، حکمرانی محلی ، سازمان امور مالیاتی ، عدم تراکم ، قانون مالیات های مستقیم