الزامات کنشگری محور مقاومت در نظم فراقطبی بین الملل

بازیگران و شبکه های مختلفی متاثر از پویایی های نظم جدید بین المللی بوده و ناگزیرند شرایط کنش‎گری خود را با توجه به این مقتضیات در حال گذار تغییر دهند. یکی از این کنش‎گران مهم، شبکه محور مقاومت است که مختصات و گفتمان ضد هژمونیک در سطح منطقه ای و بین المللی دارد. در این راستا، نوشتار پیش رو درصدد پاسخ به این پرسش مهم است که الزامات کنش‎گری محور مقاومت با توجه به شرایط جدید نظم بین المللی چیست؟ پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و بهره گیری از نظریه های تکثر و تحول قدرت، در چارچوب نظریه گذار بین المللی، به این فرضیه رسیده که شرایط نظم بین المللی نشان دهنده یک نوع وضعیت «پیچیدگی، فراقطبی بودن و آشوبناکی» است که این موضوع بر کنش‎گری محور مقاومت و جهت گیری آن تاثیر جدی دارد؛ بنابراین، با توجه به این نوع شرایط نظم بین المللی، محور مقاومت ناگزیر است الزامات ذیل را برای ارتقای کنش‎گری خود در پیش گیرد: تقویت عمل‎گرایی در پیگیری منافع و اهداف؛ توجه به اصل تفکیک و تمایز در سیاست ها و راهبردها؛ انطباق سیاست‎ها و راهبردها با تحولات منطقه‎ای و بین‎المللی؛ توجه به اهمیت برتر توان اقتصادی و تکنولوژیکی؛ حل و فصل مسائل و اولویت بندی آن در یک فرایند زنجیره ای؛ تنوع بخشی به رویکردهای ژئوپلیتیکی و روابط با قدرت های نوظهور؛ تقویت چندجانبه گرایی موضوعی در سطح منطقه ای و جهانی؛ و حفظ و ارتقای قدرت نرم مقاومت.

کلیدواژه ها:

نظام بین الملل ، نظم پیچیده و فراقطبی ، محور مقاومت ، الزامات کنشگری