پژوهشی در زمینه بررسی رابطه آموزش خود تنظیمی با خود اتکایی، خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان سمیرم

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه آموزش خودتنظیمی با خوداتکایی، خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان سمیرم انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان سمیرم (۱۲۷۰ دانش آموز) در سال تحصیلی۱۴۰۲ ۱۴۰۳ بود. نمونه پژوهش شامل ۲۹۶ نفر از دانش آموزان دختر و پسر این مقطع بود که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خود تنظیمی پینتریچ ودی گروت (۱۹۹۰) ، پرسشنامه خود اتکایی پورخشنودی (۱۳۹۰)، پرسشنامه خلاقیت عابدی (۱۳۶۳) و برای سنجش پیشرفت تحصیلی از نمره معدل کل دانش آموزان در سال تحصیلی قبلی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین خودتنظیمی با خوداتکایی (۰۰۰۱/ ۰= p)، خودتنظیمی با خلاقیت (۰۰۰۱/ ۰= p) و خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی (۰۰۰۱/ ۰= p) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بر اساس یافته های پژوهش، این نتیجه حاصل شده که خودتنظیمی نقش مهمی در خوداتکایی، خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. بنابراین، توجه به پرورش خودتنظیمی در دانش آموزان می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی آنها کمک کند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، خوداتکایی ، خلاقیت ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان مقطع متوسطه