پیش بینی سلامت روان بر اساس تعهد زناشویی و شوخ طبعی در دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر تعهد زناشویی و شوخ طبعی بر سلامت روان در میان دانشجویان متاهل بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انجام شد. نمونه این پژوهش شامل ۳۰۰ دانشجوی متاهل بود که به مقیاس های سلامت روان، تعهد زناشویی و شوخ طبعی پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تعهد زناشویی و سلامت روان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (r = ۰.۵۸)، همچنین شوخ طبعی نیز به طور معناداری با سلامت روان ارتباط دارد (r = ۰.۴۶). تحلیل رگرسیون نشان داد که تعهد زناشویی عامل پیش بینی کننده قوی تری برای سلامت روان است (β = ۰.۴۸) و شوخ طبعی نیز به طور مستقل تاثیر معناداری بر سلامت روان دارد (β = ۰.۳۲). همچنین، نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که تعهد زناشویی از طریق شوخ طبعی به طور غیرمستقیم بر سلامت روان تاثیر می گذارد. این یافته ها اهمیت تقویت تعهد زناشویی و شوخ طبعی در بهبود سلامت روان افراد را نشان می دهد و بر لزوم توجه به این عوامل در برنامه های مشاوره ای و آموزشی تاکید دارد. بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی برای زوجین به ویژه در میان دانشجویان، بر افزایش تعهد زناشویی و پرورش شوخ طبعی تمرکز کنند تا از این طریق سلامت روان آن ها بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

تعهد زناشویی ، شوخ طبعی ، سلامت روان ، روابط زناشویی ، دانشجویان.