تحلیل دینامیکی افزایشی قابهای مهار بندی شده هم مرکز تحت زلزله های نزدیک گسل

زلزله های حوزه نزدیک منجر به ایجاد خرابی های قابل توجه در سازه های گوناگون در دهه های اخیر شده اند و در نتیجه ضوابط آیین نامه های طراحی لرزه ای در رابطه با این مسئله تغییرات عمده ای یافته است. در این میان آیین نامه ی طراحی لرزه ای کشور ایران (استاندارد ۲۸۰۰) ضوابط ویژه ای برای زلزله های حوزه نزدیک پیش بینی ننموده است. در این مقاله رفتار لرزه ای قاب های مهاربندی شده فولادی که بر اساس آیین نامه های طراحی لرزه ای مختلف، شامل ویرایش های اول، دوم و سوم آیین نامه طرح لرزه ای ایران (استاندارد ۲۸۰۰)، ضوابط طراحی لرزه ای UBC-۹۷ و الزامات طراحی لرزه ای آیین نامه AISC-ASD۸۹ طراحی شده اند، به صورت مقایسه ای مورد مطالعه قرار گرفته است. قاب های با ارتفاع و نوع مهاربندی متفاوت با استفاده از تحلیل دینامیکی افزایشی تحت زلزله های حوزه نزدیک آنالیز شده اند. تحلیل دینامیکی افزایشی (IDA) یک روش جدید و نوظهور در تحلیل سازه ها است که با استفاده از رکوردهای متعدد زلزله مقیاس شده و یک سری تحلیل های دینامیکی غیرخطی منجر به تخمین و ارزیابی ظرفیت لرزه ای، حدود پایداری و تقاضای لرزه ای سازه ها می گردد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن است که قاب های طراحی شده بر اساس ضوابط لرزه ای حوزه نزدیک UBC-۹۷ عملکرد بهتری تحت زلزله های حوزه نزدیک در مقایسه با دیگر قاب ها دارند و ضوابط ویرایش سوم استاندارد ۲۸۰۰ برای تامین ایمنی سازه ها، بخصوص سازه های بلند متربه تر، در برابر زلزله های حوزه نزدیک نیازمند بازنگری می باشد.

کلیدواژه ها:

IDA ، Performance level ، Immediate Occupancy (IO) ، Collapse Prevention (CP) ، تحلیل دینامیکی افزایشی ، سطح عملکرد ، بهره برداری بی وقفه (IO) ، آستانه فروریزش(CP)