ارزیابی احتمالاتی ظرفیت فروریزش جانبی ساختمان های بلند فولادی با قاب خمشی ویژه

به منظور تعیین و پیش بینی میزان خسارت وارد برسازه ها استانداردهای مبتنی بر عملکرد، سطوح و حدود مشخصی را ارائه نموده اند. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی این سطوح، با استفاده از مقایسه ی شاخص های تقاضای لرزه ای (DM) و شاخص شدت (IM)، و همچنین بررسی نحوه ی عملکرد مباحث ششم و دهم از مقررات ملی و استاندارد ۲۸۰۰ در محدود نمودن خسارت وارد برسازه ها است. بدین منظور با طراحی دو قاب خمشی فولادی ویژه ده و بیست طبقه و مدل سازی آن ها در نرم افزار OpenSees و انجام تحلیل دینامیکی افزایشی IDA با استفاده از رکوردهای معرفی شده توسط NGA برای حوزه های دور و نزدیک، منحنی های شکنندگی فروریزش قاب ها در سه سطح عملکردی IO،CP و GI رسم شده است. در ادامه با استفاده از منحنی های مزبور مقادیر احتمال متناظر با وقوع فرا گذشت قاب های موردمطالعه از ۳ سطح خطر با دوره های بازگشت ۷۵، ۴۷۵ و ۲۴۷۵ ساله به دست آمده و به ارزیابی و مقایسه ی خسارت وارد بر این قاب ها پرداخته شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد به طورکلی قاب های خمشی ویژه موردمطالعه تحت اثر رکوردهای حوزه دور و نزدیک در سطوح عملکردی IO، CP و GI، ایمن بوده و بنابراین هدف آیین نامه های بارگذاری و طراحی لرزه ای تامین شده است و بیشترین ضریب اطمینان را قاب ده طبقه و تحت اثر رکوردهای حوزه دور و کمترین ضریب اطمینان را سازه بیست طبقه و تحت اثر رکوردهای حوزه نزدیک دارد که این موضوع، علاوه بر ارائه تاثیر افزایش ارتفاع سازه بر احتمال فروریزش سازه ها، به وضوح اثر رکوردهای حوزه نزدیک را نیز نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

Intensity Measure ، Demand Measure ، Earthquake hazard levels ، Performance levels ، Median collapse capacity intensity ، شاخص شدت ، شاخص تقاضا ، سطوح خطر زلزله ، سطوح عملکرد ، مقدار میانه ظرفیت فروریزش