بررسی عددی عملکرد داخل صفحه دیوارهای بنایی تقویت شده با مصالح مرکب پایه سیمانی مهندسی با تاکید بر تاثیر اتصال به شالوده

وسعت احداث سازه های بنایی و ضعف آنها در برابر زلزله، ضرورت تحقیق راجع به روش های نوین بهسازی لرزه ای این سازه ها را دو چندان می نماید. اخیرا در کنار روش های متداولی چون مش و شاتکریت و الیاف پلیمری، مصالح مرکب پایه سیمانی مهندسی ECC جهت تقویت دیوارهای بنایی مورد توجه محققین قرار گرفته است. وجه تمایز این نوع مصالح نوین، شکل پذیری بالا در کشش می باشد. در تحقیق حاضر تاثیر این مصالح روی عملکرد دیوارهای باربر بنایی با مودهای شکست داخل صفحه بصورت عددی بررسی شده است. نتایج تحقیق مبتنی بر روش عددی می باشد که جهت صحت سنجی مدل از اطلاعات موجود آزمایشگاهی استفاده شده است. روش تقویت به صورت یک و دو طرفه درنظر گرفته شده است. همچنین لایه تقویت به دو صورت متصل و جدای از شالوده زیر دیوار باربر مدل شده است. تغییر مود شکست دیوار تقویت شده از حالت ترد به شکل پذیر همراه با رفتار سخت شوندگی در ناحیه غیرخطی از نتایج مشترک مدل ها می باشد. افزایش مقاومت و جذب انرژی از دیگر نتایج تحقیق می باشد که مقدار آن بسته به چگونگی اتصال لایه تقویت به  شالوده متغییر است. در شرایطی که بین لایه تقویت و شالوده اتصال برقرار گردد مقاومت برای حالت تقویت یک و دو طرفه به ترتیب ۳.۵ و ۶ برابر دیوار تقویت نشده می باشد. این مقدار در جذب انرژی به ترتیب ۳ و ۶.۵  بدست آمده است. همچنین تاثیر اتصال لایه تقویت با شالوده در بهبود رفتار دیوارهای با مود شکست لغزش درز ملات به مقدار محسوسی از دیوارهای با مود شکست قطری بیشتر می باشد.