توسعه رابطه ای جهت تعیین فاصله بین هواده اول و دوم سرریز شوت بر اساس غلظت هوای مینیمم (مطالعه موردی سد آزاد کردستان)

افزایش روز افزون جمعیت به همراه تقاضای بیشتر برای آب در بخش های کشاورزی و نیرو، رشد سریع ساخت سدها را به همراه داشته است. در این میان افزایش ارتفاع سدها به منظور افزایش ذخیره مخزن و برآورد نیاز آب، موجب افزایش سرعت آب روی سرریزها می گردد که به دنبال آن نیاز به بررسی کاویتاسیون و راهکارهای مقابله و یا کاهش خسارات آن اجتناب ناپذیر می باشد. طبق بررسی های صورت گرفته در دهه های اخیر ساده ترین، اقتصادی ترین و موثرترین راهکار جهت کاهش و جلوگیری از این آسیب ها، تعبیه ی هوادهنده ها در مکان های مناسب و وارد نمودن هوا به جریان می باشد. لذا در این تحقیق بااستفاده از ۱۲۰۰ داده تجربی حاصل از ۹۰ آزمایش صورت گرفته توسط Pfister (۲۰۰۷) رابطه ای جهت تعیین روند خروج هوا از جریان تحت شرایط فشار حفره صفر و ضریب همبستگی بیش از ۸۴/۰ به عنوان تابعی از طول بی بعد شده ی جت جریان با استفاده از تحلیل رگرسیونی ارایه شده است که با توجه به سادگی با دقت مناسب می تواند در تعیین فاصله بین هواده ها بر اساس حداقل میزان غلظت هوای بستر مورد استفاده قرار گیرد. نتایج مطالعه حاضر با فواصل مربوط به هواده های سرریز سد آزاد بر اساس غلظت هوای بستر مینیمم مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

Aerator ، chute overflow ، Cavitation Damages ، Bottom Air Concentration ، هواده ، سرریز شوت ، آسیب های کاویتاسیون ، غلظت هوای بستر