مقاومت پیوستگی بین آرماتورهای پلیمری مسلح الیافی (FRP) و بتن در تیرهای وصله دار

- برای استفاده از آرماتورهای پلیمری مسلح الیافی (FRP) در سازه های بتن آرمه باید روابط طراحی جدیدی برای آن ها ارائه شود. ایجاد پیوستگی کافی بین بتن و آرماتورهای FRP در محل وصله، یکی از بحث های مهمی است که در طراحی سازه های بتن آرمه باید توجه شود. هدف از این مقاله ارائه رابطه ای برای تعیین مقاومت پیوستگی آرماتورهای FRP وصله شده در تیرهای بتن آرمه است. به این منظور نخست به کمک نتایج آزمایش های بیرون کشیدگی محققان دیگر، روابطی برای تعیین مقاومت پیوستگی موضعی و مدول تغییر مکان آرماتورهای FRP ارائه می شود. سپس به کمک نتایج آزمایش های وصله کششی در تیرها، رابطه ای برای تعیین مقاومت پیوستگی در طول وصله آرماتور FRP به دست می آید. این رابطه اثر پوشش بتن و آرماتور جانبی وصله را در مقاومت پیوستگی وارد می کند. مقایسه رابطه پیشنهادی و نتایج آزمایشگاهی نشان می دهد که رابطه پیشنهادی با دقت مناسبی مقاومت پیوستگی آرماتورهای FRP در نمونه های تیری وصله دار را پیش بینی می کند. این رابطه با روابط ارائه شده در دیگر آیین نامه ها و مراجع نیز مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

FRP bars ، transverse reinforcement ، reinforced concrete beam ، bond strength ، splice ، واژگان کلیدی: آرماتور پلیمری مسلح الیافی FRP ، آرماتور جانبی وصله ، تیر بتن آرمه ، مقاومت پیوستگی ، وصله