تصفیه فاضلاب واقعی پتروشیمی در سیستم بیوراکتور غشایی همراه با اصلاح رفتار گرفتگی غشا با کربن فعال گرانوله: مطالعه موردی

در این تحقیق بیوراکتور غشایی غوطه ور برای تصفیه فاضلاب مجتمع پتروشیمی مورد بررسی قرار گرفت. لجن اولیه در این تحقیق از لجن برگشتی سیستم تصفیه فاضلاب مجتمع پتروشیمی تهیه شد. غشای مورد استفاده در این پژوهش، مسطح و از جنس پلی وینیلیدین فلوراید  بود. سایز حفره ها، تخلخل و میزان سطح برای غشا به ترتیب، ۱/۰ میکرون، ۷۳% و ۰۰۴/۰ مترمربع بود. در این مطالعه، توزیع اندازه ذرات، SMP، EPS برای لجن اندازه­گیری شد. همچنین برای تعیین مشخصات کیک از تست FTIR نیز استفاده شد. میزان فشار بحرانی برای غشای مذکور نیز اندازه­گیری شد که مقدار آن kPa ۲/۰ بدست آمد. این تحقیق در دو مرحله جداگانه انجام گرفت. در مرحله اول، پایلوت برای ۳۵ روز به صورت پیوسته عمل کرد. نتایج به دست آمده نشان داد که با وجود گرفتگی غشا، شار خروجی غشا از بازده مطلوبی برخوردار بود و بعد از هر دوره ۷ روزه، بازیابی شار خروجی بیشتر از ۹۰ درصد را نشان داد. در این مطالعه حذف COD بیشتر از ۸۵ درصد، در شرایط MLSS و HRT به ترتیب،۳۰۰±۳۰۰۰ میلی گرم بر لیتر و ۱۴-۱۶ ساعت حاصل شد. علاوه بر آن، TSS و کدورت در خروجی به ترتیب، کمتر از mg/L ۱ و NTU ۱۲ حاصل شد. در مرحله دوم از کربن فعال برای کاهش گرفتگی غشا استفاده شد. در راکتور حاوی کربن فعال، میزان افت شار، ۲۲ درصد کمتر صورت گرفت که از جمله دلایل آن می توان به افزایش اندازه لخته ها، کاهش SMP در لجن و کاهش مقاومت حفرات غشا اشاره نمود

کلیدواژه ها:

submerged membrane bioreactor ، Petrochemical Wastewater ، fouling reduction ، granule activated carbon ، بیوراکتور غشایی ، فاضلاب پتروشیمی ، کاهش گرفتگی ، جاذب کربن فعال