رفتار چرخه ای اتصال گیردار پیچی به کمک ورقهای روسری و زیرسری

مطابق با الزامات لرزهای مبحث دهم مقررات ملی ساختمان، در اتصال از پیش تایید شده پیچی بهکمک ورقهای روسری و زیرسری نسبت دهانه آزاد تیر به عمق مقطع ) L/D ( برای قابهای خمشی متوسط و ویژه نباید به ترتیب کمتر از ۷ و ۹ و همچنین ضخامت بال مقطع تیر نباید بیشتر از ۳۰ میلیمتر منظور گردد. از طرفی، گرچه عمق مقطع تیر به ۱۰۰۰ میلیمتر محدود شده است، به دلیل ملاحضات معماری عمدتا از پدید آمدن آویز تیر در سقف اجتناب میشود. بنابراین، استفاده از این نوع اتصال از پیش تایید شده در ساختمانهای فولادی متداول خصوصا با دهنههای نسبتا بزرگ به دلیل تجاور نسبت دهانه آزاد تیر به عمق مقطع و یا ضخامت بال مقطع تیر از حدود آییننامهای با چالش مواجه شده است. در این پژوهش، جهت بررسی اثر محدودیتهای آیین نامهای بر رفتار چرخهای این اتصال، دوازده نمونه با L/D برابر با ۱۲ ، ۹ ، ۷ ، ۶ و ضخامت بال تیر برابر با ۲۰ ، ۳۰ ، ۳۵ میلیمتر مورد مطالعه قرار گرفتهاند. از حیث شکل پذیری، مبنای پذیرش اتصال صلب در مقررات ملی ساختمان رسیدن به دوران نظیر تغییر مکان جانبی نسبی طبقه حداقل برابر با ۰۴ / ۰ در قابهای خمشی ویژه و ۰۲ / ۰ در قابهای خمشی متوسط است. نتایج حاصله نشان میدهد که به کارگیری این نوع اتصال در قابهای خمشی ویژه با L/D برابر با ۷ و افزایش ضخامت بال مقطع تا ۳۵ میلیمتر حد شکل پذیری زیاد را تامین نموده و بنابراین قابل قبول است. همچنین اتصالی که ضخامت بال مقطع تیر آن به ۳۰ میلیمتر محدود شده است تا L/D برابر با ۱۲ شکل پذیری مد نظر مقررات ملی برای قابهای خمشی ویژه را برآورده مینماید. در خصوص قابهای خمشی متوسط نیز به کارگیری اتصال پیچی بهکمک ورقهای روسری و زیرسری با نسبت دهانه آزاد تیر به عمق مقطع تا ۱۲ و ضخامت بال تیر تا ۳۵ میلیمتر حدود شکل پذیری مربوط به قابهای خمشی متوسط را برآورده نموده و بنابراین قابل قبول است.

کلیدواژه ها:

Bolted Moment Connection ، Cyclic Behavior ، Seismic requirements ، Ductility ، اتصال گیردار پیچی ، الزامات لرزهای ، شکل پذیری