بررسی دماهای حداکثر رخ داده در ساختمان پلاسکو: بررسی خواص فیزیکی، مکانیکی و ساختاری مصالح پس از حریق

حریق ساختمان پلاسکو باعث توجه وسیع جامعه  مهندسی ایران به موضوع ایمنی در برابر آتش شد و در نوع خود حادثه مهمی در دنیا به شمار می رود. حریق در طبقه دهم ساختمان آغاز شد. علت شروع حریق اتصال برق (و احتمالا همزمان نشت گاز از کپسول پیک نیکی) بوده است. گسترش شدید آتش سوزی ناشی از بار بالای حریق و طراحی ساختمان، نهایتا باعث ریزش کامل ساختمان شد که نشان از شدت زیاد حریق و دماهای بالا دارد. در این تحقیق تلاش شده است تا حداکثر دمای آتش سوزی با استفاده ار ارزیابی مصالح باقیمانده تخمین زده شود. برای تخمین دماهای تجربه شده در ساختمان، بررسی تجربی روی مصالح باقیمانده و آوار صورت گرفت. بررسی های چشمی، آزمون های مقاومت فشاری پسماند، پتروگرافی و XRD/XRF بر روی تعدادی از نمونه های تهیه شده از بتن سقف ها انجام شد. همچنین برخی نمونه های سالم به وسیله کوره آزمایشگاهی در معرض دمای بالا قرار گرفت تا مبنای بهتری برای مقایسه ها به دست آید. نتایج نشان داد که مغزه مصالح بتنی در برخی قسمت ها در اثر آتش سوزی به دمای حدود ۵۰۰ تا ۷۰۰ درجه سلسیوس رسیده است. با توجه به خواص حرارتی و چگالی بتن، این یافته بدین معنا می باشد که دمای حریق در محیط حریق بسیار بالاتر از این مقادیر بوده است. این موضوع از طریق مدل سازی کامپیوتری نیز به طور مفصل بحث و بررسی شد که در مقاله دیگری ارائه شده است. همچنین بررسی نمونه های ممزوج نشان داد که دما در زیر آوار به اعداد بسیار بالاتر و حتی حدود ۱۴۰۰ درجه سلسیوس  رسیده است. علت این موضوع ادامه احتراق مواد سوختنی در زیر آوار است که شرایط آن در حالت نسبتا عایق حرارتی بوده و باعث حفظ حرارت و افزایش بیش از حد دما نسبت به آتش سوزی های معمولی شده است.

کلیدواژه ها:

Fire ، Plasco ، building materials ، debris ، XRD/XRF ، پلاسکو ، آتش سوزی ، حرارت ، مصالح ساختمانی ، آوار ، XRD/XRF