ارتقاء عملکرد قاب خمشی فولادی با استفاده از اتصالات پس کشیده موضعی

مطالعات گسترده­ای در زمینه سیستم­های خودمرکزگرا توسط محقیقین صورت پذیرفته اما به دلیل تفاوت­های اجرایی چنین سازه­هایی، بکارگیری آنها رواج کافی نیافته­است. نیاز به نیروی متخصص، نیاز به تجهیزات جهت ایجاد پس­کشیدگی و نصب المان­های مستهلک­کننده انرژی از جمله مواردی هستند که موجب افزایش هزینه­ اجرای سازه­های پس­کشیده به نسبت اجرای سازه­های با اتصالات متداول جوشی گردیده­است. با توجه به هزینه نسبتا بالای بهسازی لرزه­ای با استفاده از اتصالات پس­کشیده، استفاده بهینه از چنین سیستم­هایی می­تواند بعنوان راهکاری جهت بکارگیری بیشتر اینگونه سیستم­ها در طرح­های بهسازی لرزه­ای گردد. در همین راستا در این مقاله بهسازی لرزه­ای قاب خمشی فولادی با ایجاد سیستم پس­کشیده به صورت موضعی و تنها در برخی از طبقات ارزیابی گردیده­است. در ارزیابی­های صورت­پذیرفته در این تحقیق ضرایب عملکرد و کارایی عملکرد معرفی و ­استفاده ­شده­است. بر اساس نتایج این تحقیق مشاهده می­گردد در صورت انتخاب الگوی مناسب بکارگیری اتصالات پس­کشیده در برخی طبقات، می­توان عملکرد بالاتری به نسبت حالت بکارگیری اتصالات پس­کشیده در تمامی طبقات بدست­آورد. در بین قاب­های سه طبقه بررسی گردیده در این مقاله، استفاده از اتصالات پس­کشیده در دو طبقه اول با ارتقای عملکردی معادل ۲/۲۳ درصدی و در قاب­های شش طبقه استفاده از اتصالات پس­کشیده در چهار طبقه اول با ارتقای عملکردی معادل ۱/۳۰ درصدی مناسب ترین نتیجه را ارائه می­دهند. همچنین استفاده از اتصالات پس­کشیده به تنهایی در طبقات فوقانی در قابهای سه طبقه موجب ارتقای عملکرد ناچیز حدود ۳ درصدی و در قاب­های شش طبقه موجب کاهش عملکرد حدود ۳۰ درصدی به نسبت قاب با اتصالات جوشی شده­است.

کلیدواژه ها:

Posttensioned energy dissipating (PTED) connection ، Performance Efficiency Factor (PEF) ، Time history analysis ، اتصالات پس کشیده با المانهای مستهلک کننده انرژی (PTED) ، ضریب کارایی عملکرد(PEF) ، تحلیل تاریخچه زمانی