بررسی آزمایشگاهی آبشستگی پیرامون ترکیب های مختلف آبشکن های سری نفوذناپذیر

اصلاح مسیر رودخانه به منظور کنترل سیلاب، جلوگیری از فرسایش بستر، تثبیت و حفاظت دیواره ها و همچنین تنظیم عرض رودخانه از جمله اهدافی هستند که در استفاده از آبشکن در نظر گرفته می شود. آبشکن های متداول دارای شکل های هندسی ساده، L و T هستند. این پژوهش در راستای بهینه کردن ترکیب های مختلف آبشکن های سری در جهت کاهش آبشستگی انجام شده است. آبشکن های نفوذناپذیر با اشکال هندسی مختلف به صورت سری ۳ تایی در ترکیب های متفاوت تحت شرایط U/Ucr≈۱ مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفتند. آبشکن اول در همه ترکیب ها T شکل بوده است. نتایج نشان داد برای آبشکن اول، در ۱۰% زمان تعادل، بیش از ۹۰% آبشستگی نهایی اتفاق می افتد. بهترین حالت از نظر متوسط عمق آبشستگی در هر سه موقعیت، ترکیب (T L T) است که در حدود ۴/۱ برابر عمق جریان فرسایش دارد. همچنین از دیدگاهی دیگر بهترین عملکرد در کل محدوده مورد حفاظت آبشکن ها با توجه به حجم فرسایش مربوط به ترکیب (T I I)می باشد که دارای حداقل حجم آبشستگی در حدود ۷۰% بیشترین حجم فرسایش در ترکیب های دیگر است. در طراحی باید بهترین حالت با در نظر گرفتن اهداف جهت بهره برداری و شرایط اقتصادی بهینه استفاده شود.

کلیدواژه ها:

combination series spur dikes ، T-shaped spur dike ، optimal composition ، Reduce scouring ، experimental investigation. ، آبشکن های سری ترکیبی ، آبشکن T شکل ، ترکیب بهینه ، کاهش آبشستگی ، مطالعه آزمایشگاهی