بررسی آزمایشگاهی شیروانی های خاکی تسلیح شده با تایر فرسوده بر مبنای جابجایی افقی

در سال های اخیر تعداد لاستیک های فرسوده در سراسر جهان با سرعت زیادی در حال افزایش است و تبدیل به یک مشکل زیست محیطی و اقتصادی شده است. امروزه انباشت تایرهای فرسوده در محیط زیست یکی از بزرگ ترین تهدیدها برای حفظ محیط زیست به شمار می رود و بازیافت یا استفاده مجدد تایرهای فرسوده بهترین راهبرد برای حل این معضل است. استفاده از تایرهای فرسوده در پروژه های عمرانی و ژئوتکنیکی یکی از راهبردهای موثر در این راستاست. در این مقاله به بررسی آزمایشگاهی شیروانی های خاکی تسلیح شده با تایر فرسوده بر مبنای جابجایی افقی (۲۵ آزمایش) پرداخته شده است. در طی بارگذاری از مدلها تصاویر دیجیتال گرفته شده است و از روش سنجش تغییر مکان ذرات در تصویر (PIV) استفاده شده است. پارامترهایی نظیر طول لایه های تایر، تعداد لایه ها و موقعیت لایه ها به عنوان متغیر در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد استفاده از تقویتی تایر تاثیر قابل توجهی بر کاهش جابجایی افقی زیر شالوده و سطح شیب دارد. ردیف های افقی تایر بهترین موقعیت تسلیح کننده از نظر بهبود ظرفیت باربری و جابجایی جانبی هستند. وقتی چهار لایه تایر تقویتی با طول ۶۰ سانتی متر در نیمه ی بالایی شیب قرار می گیرد ظرفیت باربری ۳ برابر افزایش و جابجایی جانبی در زیر شالوده ۱/۳ برابر کاهش می یابد. وقتی که سه لایه تایر با طول ۶۰ سانتی متر در یک سوم بالایی شیب قرار می گیرد ظرفیت باربری ۳/۲ برابر و جابجایی جانبی زیر شالوده ۳/۱ برابر افزایش می یابد. وقتی  که شش، هشت و نه لایه تایر تقویتی با طول ۶۰ سانتی متر درشیب قرار می گیرد، جابجایی جانبی در زیر شالوده بیش از ۵/۳ برابر کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

Soil Slopes ، Tire Reinforcement ، Bearing Capacity ، Lateral Displacement ، شیروانی های خاکی ، تقویتی تایر ، ظرفیت باربری ، جابجایی جانبی