تحلیل قابلیت اعتماد طراحی ضخامت روکش بر اساس آیین نامه روسازی ایران

در این تحقیق، کفایت روش مورد توصیه آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران (نشریه ۲۳۴) به منظور طراحی روسازی مورد بررسی قرار می گیرد. روشی بر مبنای قابلیت اعتماد برای بهبود طراحی بر اساس این آیین نامه پیشنهاد گردید. برای مقایسه دو روش، داده های ترافیک عبوری و وضعیت روسازی محور قم-سلفچگان جمع آوری شد. برای در نظر گرفتن عدم قطعیت در طراحی، مناسب ترین توزیع احتمال هر متغیر به کمک آزمون اندرسون-دارلینگ تعیین گردید. مطابق نتایج به دست آمده، نشریه ۲۳۴ سطح اطمینان روسازی را حدود ۲۰ درصد بیشتر از روش پیشنهادی محاسبه می کند. همچنین در سطح اطمینان برابر نیز این آیین نامه ضخامت روکش موردنیاز را حدودا نیمی از مقدار محاسبه شده در روش پیشنهادی به دست می­آورد. در ادامه روش های مختلف قابلیت اعتماد با یکدیگر مقایسه گردید. روش Sampling با احتمال شکست بیشتری نسبت به روش FORM ضخامت روکش موردنیاز را به دست آورده و درنتیجه به صورت محافظه کارانه تری ضخامت روکش را طراحی می­کند. برای بررسی دقت نرم افزار Rtx، شبیه سازی مونت کارلو در زبان برنامه نویسی R انجام شد. با مقایسه نتایج این دو حالت مشاهده گردید نرم افزار Rtx منجر به طراحی روکش در سطح اطمینان کمتری نسبت شبیه سازی مونت کارلو  در R می شود

کلیدواژه ها:

Flexible pavement ، Pavement maintenance and repair ، Reliability method ، Uncertainty ، the Probability distribution ، روسازی انعطاف پذیر ، تعمیر و نگهداری روسازی ، قابلیت اعتماد ، عدم قطعیت ، توزیع احتمال