بررسی آثار مواد پوزولانی بر دوام بتن های خودمتراکم

چکیده- بتن خودمتراکم می تواند به عنوان یکی از بتن های نوینی مطرح شود که بدون جداشدگی سنگ دانه یا آب انداختگی و بدون نیاز به عمل تراکم، قابلیت پرکنندگی فضاهای خالی میان آرماتورها را دارد. این نوع بتن به دلیل قابلیت های صنعتی و اقتصادی می تواند به کمک مواد پوزولانی که خود نقش مهمی در افزایش مقاومت و دوام سازه های بتنی دارند، ساخته شود. این مقاله، نتایج مطالعات آزمایشگاهی روی ویژگی های بتن تازه، انتشار یون کلراید و نفوذ پذیری نمونه های بتن های پوزولانی خود متراکم را در مقایسه با بتن های بدون پوزولان و بتن معمولی ارائه می دهد دوده ی سیلیس ، پوزولان های پومیس و خاکستر پوسته برنج، مواد پوزولانی است که در این پژوهش جایگزین سیمان و موادپرکننده (فیلر) شدهاند. آزمایشهای گوناگونی، مانند نفوذ یون کلراید، جذب آب مویینه، نفوذ آب و مقاومت الکتریکی. روی نمونههای نام برده انجام شده است . نتایج آزمایش ها نشان می دهند که بتن های خودمتراکم حاوی پوزولان به طور محسوسی مقدار نفوذ یون کلراید و نفوذ آب را کاهش میدهد

کلیدواژه ها:

Pozzolan ، Self-consolidating concrete (SCC) ، Rice husk ash (RHA) ، Pumice ، durability ، پوزولان ، بتن خودمتراکم ، خاکستر پوسته برنج ، پومیس ، دوام