طراحی جداسازهای لرزه ای لاستیکی سربی با روش انرژی و بررسی دقت آن برای سازه های فولادی خیلی مهم

جداسازی پایه یک فناوری موثر برای کاهش آسیب های لرزه ای به اجزای سازه ای و غیر سازه ای و همچنین محتویات ساختمان است که به ساختمان ها اجازه می دهد حتی در طول یک زلزله نادر و با شدت زیاد عملکرد خود را حفظ کنند. در این مقاله از روش جدید تعادل انرژی برای طراحی جداساز لاستیکی هسته سربی (LRB) استفاده شده است. از مزیت های آن می توان، عدم نیاز به سعی و خطا در روند طراحی، امکان طراحی نوع لاستیکی و لغزشی جداساز لرزه ای، امکان استفاده از میراگر ویسکوز و یا تسلیمی و یا ترکیب آن دو در محل نصب جداساز را ذکر نمود. برای بررسی دقت این روش، سه سازه فولادی ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه با مهاربندی همگرای معمولی با کاربری درمانگاه، به روش تحلیل غیرخطی تاریخچه زمانی تحت ۸ رکورد زمین لرزه ی حوزه دور و نزدیک تحلیل شده اند که نتایج بدست آمده از تحلیل تاریخچه زمانی، انطباق خوبی با نتایج تخمینی روش تعادل انرژی دارند. درصد خطای مربوط به جا به‎ جایی جداساز نسبت به مقدار فرض شده در ابتدای طراحی برای سازه ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه به ترتیب ۴/۳، ۵۷/۲ و ۱۲/۲درصد است. همچنین درصد خطای مربوط به برش حداکثر جداساز نسبت به مقدار بدست آمده از منحنی عملکردی برای سازه ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه به ترتیب ۰۸/۱۱، ۶۱/۱۲ و ۹۸/۱۳درصد می باشد.

کلیدواژه ها:

Base isolation ، Energy balance method ، ۳-D steel structure ، nonlinear time history analysis ، near and far-field earthquake ، جداسازی پایه ، روش تعادل انرژی ، سازه سه بعدی فولادی ، زمین لرزه ی حوزه دور و نزدیک ، تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی