مطالعه عددی اندرکنش سازه - خاک - سازه مجاور در بستر مستعد روانگرایی

در مناطق شهری ساختمان های مسکونی غالبا در فواصل کمی نسبت به هم قرار دارند. تاثیر متقابل این ساختمان ها، بستگی به فاصله بین آن ها تحت اثر ارتعاشات ناشی از زلزله از اهمیت زیادی برخوردار بوده که کمتر مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش اندرکنش سازه - خاک-  سازه مجاور برای سازه‍های ساختمانی مستقر بر خاک مستعد روانگرایی بررسی شده است. برای این منظور ساختمان های مشابه پانزده طبقه بتنی در فواصل مختلف نسبت به هم، به همراه محیط پیوسته بستر خاکی با خصوصیات مکانیکی مختلف و به کارگیری مدل رفتاری خاک کشسانی خمیری پیشرفته تحت اثر تاریخچه شتاب زلزله اعمال شده در تراز سنگ بستر مورد تحلیل قرار گرفته اند. جهت اعتبار نتایج میزان نشست سازه تحت بار استاتیکی بررسی و با استفاده از نتایج دو مدل آزمایشگاهی روند تحلیل اندرکنش سازه-  خاک-  سازه و مدل رفتاری خاک صحت سنجی شد. براساس نتایج حاصله، اندرکنش سازه - خاک - سازه در حالت کلی باعث افزایش جابجایی جانبی سازه نسبت به حالت با بستر صلب شد. اثرات اندرکنش بسته به تعداد و فاصله سازه ها متفاوت است. همچنین نتایج نشان می دهد که اثرات اندرکنش سازه – خاک – سازه بستگی به موقعیت و ضخامت لایه خاک مستعد روانگرایی خاک دارد به طوری که با افزایش ضخامت لایه روانگرا اضافه فشار آب حفره ای بیشتری تولید و در نهایت تغییرشکل های ایجاد شده در خاک و سازه شدت بیشتری داشته است.

کلیدواژه ها:

Numerical analysis ، Structure-soil-adjacent structure interaction ، Earthquake ، Soil prone to liquefaction. ، تحلیل عددی ، اندرکنش سازه – خاک – سازه مجاور ، زلزله ، خاک مستعد روانگرایی