ارزیابی آزمایشگاهی و عددی اتصال خمشی نوین مرکزگرا با میراگر جاری شونده فولادی

اگر چه سیستم­های متعارف مقاوم در برابر زلزله مثل قاب خمشی و قاب مهاربندی شده الزامات لازم جهت امن بودن یک سازه را به هنگام وقوع زلزله برطرف می سازند، ولی این سیستم­ها تضمینی در برابر جلوگیری از خسارات وارده به سازه پس از وقوع زلزله را ایجاد نمی کنند. به طوری که گاه تعمیر و مرمت برخی از سازه­ها به دلیل وارد آمدن این خسارات جدی غیر اقتصادی به نظر می رسد. پس ایجاد سیستمی که بتواند سازه را پس از اعمال بارهای جانبی و مخصوصا بار زلزله به حالت اولیه خود بازگرداند و کمترین خسارت را در پی داشته باشد ضروری به نظر می رسد. سیستم های لرزه ای مرکزگرا عناصری هستند که دارای قابلیت حداقل کردن جابجایی نسبی پسماند در حین تحمل زلزله­های با شدت بزرگ می­باشند. در این تحقیق هدف ارائه یک اتصال خمشی مرکزگرا با سیستم جاذب انرژی کاربردی است. این سیستم علاوه بر قابلیت بهبود و بالا بردن عملکرد لرزه­ای ساختمان­ها در برابر زلزله­های سطح طراحی؛ ویژگی سادگی و قابلیت اجرا به صورت اقتصادی را نیز دارد. همچنین در معرفی این اتصال قابلیت تعویض پذیری ساده بعد از زلزله نیز پیش بینی شده است. برای نیل به این هدف برنامه آزمایشگاهی بزرگ مقیاسی از مدل­های تحلیل و طراحی شده به روش اجزا محدود طرح ریزی شده است.

کلیدواژه ها:

Self-centering moment resistance ، experimental program ، Finite element ، metallic damper. ، اتصال خمشی مرکزگرا ، پس کشیدگی ، میراگر جاری شونده ، تغییر مکان پسماند