روش پیشنهادی جدید برای ارزیابی ظرفیت باربری پایه پل های بتنی آسیب دیده پس از زلزله های حوزه نزدیک

هنگامی که پل ها دچار تغییر شکلهای غیر­الاستیک در زلزله­های نزدیک گسل می شوند عمدتا به راستای قائم اولیه برنمی گردند و دچار تغییر شکلهای پس ماند قابل توجهی می شوند. این تغییر شکل پس ماند زیاد باعث می شود که پل ها با وجود عدم فرو ریزش، غیر قابل تعمیر باشند و امکان استفاده از آنها پس از زلزله مقدور نباشد. جابه جایی های ماندگار قابل توجه در پل های آسیب دیده در زلزله های نزدیک گسل باعث می شود بهره برداری ازآنها پس از زلزله تحت اثر بارهای ثقلی به دلیل ممانهای قابل توجه ناشی از اثرات  پی-دلتا به مخاطره بیفتد . بنابراین تخمین تقاضا و ظرفیت دینامیکی بر اساس جابه جایی پس ماند پل ها در زلزله های نزدیک گسل از موضوعات مهم ارزیابی سرویس پذیری پل ها پس از زلزله است. در این تحقیق بر خلاف آئین نامه ها و تحقیقات قبلی، در پیشنهاد یک مقدار مشخص برای جابه جایی ماندگار مجاز، روشی تحلیلی برای محاسبه ظرفیت باربری پایه پل­های آسیب­دیده براساس جابه جایی ماندگار با توجه به نسبت های مختلف ابعادی پایه و شدت زلزله­های وارده معرفی می­گردد. در این روش تغییرات سختی و مقاومت پایه­های بتن مسلح، در سطوح مختلف زلزله، بر اساس میزان آسیب وارده در محاسبه ظرفیت دریفت ماندگار در نظر گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

residual drift ، near-field earthquake ، P-Delta effects ، bridge serviceability ، stiffness and strength variation ، earthquake levels ، جابه جایی ماندگار ، زلزله نزدیک گسل ، اثرات پی-دلتا ، سرویس پذیری پل ، تغییرات سختی و مقاومت ، سطوح زلزله