تحلیل انتقادی اثربخشی مداخلات هوش هیجانی در مدارس ابتدایی

در دهه های اخیر، هوش هیجانی (Emotional Intelligence) به عنوان یکی از عوامل کلیدی در موفقیت تحصیلی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان مورد توجه محققان و سیاست گذاران آموزشی قرار گرفته است. هوش هیجانی شامل مجموعه ای از مهارت ها مانند شناخت و مدیریت احساسات خود، درک احساسات دیگران، همدلی، خودکنترلی و مهارت های ارتباطی است که نقش مهمی در رشد شخصی و اجتماعی کودکان ایفا می کند. مدارس ابتدایی به عنوان نخستین محیط رسمی یادگیری، بستر مناسبی برای تقویت این مهارت ها از طریق مداخلات آموزشی هدفمند فراهم می کنند. مطالعات متعددی نشان داده اند که مداخلات پرورش هوش هیجانی می توانند تاثیر مثبتی بر بهزیستی روانی، تعاملات اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته باشند. با این حال، نقدهایی نیز بر این مداخلات وارد شده است. برخی پژوهش ها به ضعف های روش شناختی در ارزیابی اثربخشی این مداخلات اشاره کرده اند، در حالی که برخی دیگر بر تفاوت های فردی، فرهنگی و محیطی تاکید دارند که می تواند میزان موفقیت این مداخلات را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر این، چالش هایی مانند فقدان آموزش مناسب معلمان، اجرای ناپیوسته مداخلات و عدم وجود چارچوب ارزیابی استاندارد، اثربخشی این مداخلات را مورد سوال قرار داده است. این مقاله مروری با رویکردی انتقادی به بررسی و تحلیل مداخلات هوش هیجانی در مدارس ابتدایی می پردازد. در این راستا، مطالعات پیشین تحلیل شده و نقاط قوت و ضعف این مداخلات مورد بررسی قرار می گیرند. هدف این پژوهش ارائه بینشی جامع درباره تاثیر واقعی مداخلات آموزش هوش هیجانی و پیشنهاد راهکارهایی برای بهبود کارایی آن ها در محیط های آموزشی است.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: هوش هیجانی ، مداخلات آموزشی ، مدارس ابتدایی ، تحلیل انتقادی ، مهارت های اجتماعی ، موفقیت تحصیلی.