رویکردهای نوین بهینه سازی برای کنترل ارتعاشات سازه ای

در این پژوهش، به ارزیابی و مقایسه عملکرد سه الگوریتم بهینه سازی هوشمند شامل الگوریتم ژنتیک (GA)، بهینه سازی ازدحام ذرات (PSO) و الگوریتم گرگ خاکستری (GWO) در بهینه سازی کنترل ارتعاشات سازه ای پرداخته شده است. هدف اصلی این تحقیق، تحلیل تاثیر این الگوریتم ها بر پایداری دینامیکی سازه ها از طریق معیارهایی نظیر حداکثر و میانگین جابه جایی، زمان همگرایی و دامنه پاسخ در فرکانس طبیعی بوده است. همچنین، برای ارزیابی عملکرد بهینه سازی ترکیبی، ترکیب این الگوریتم ها (GA+PSO+GWO) نیز در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که روش ترکیبی نسبت به الگوریتم های تک هدفه، عملکرد بهتری در کاهش جابه جایی ها، بهبود پایداری دینامیکی و کاهش دامنه پاسخ در فرکانس طبیعی داشته است. الگوریتم GWO در سرعت همگرایی بهترین عملکرد را نشان داد، در حالی که روش ترکیبی از نظر دقت و پایداری پاسخ ها برجسته ترین عملکرد را داشت. بر اساس این نتایج، روش های ترکیبی به عنوان رویکردی موثر برای بهینه سازی کنترل ارتعاشات سازه ای پیشنهاد می شود که می تواند در طراحی سازه های مقاوم تر و کاهش هزینه های نگهداری و تعمیرات موثر باشد. در پایان، استفاده از الگوریتم های هوش جمعی و تکاملی به همراه روش های نوین بهینه سازی ترکیبی، پتانسیل های زیادی برای ارتقای عملکرد سیستم های سازه ای در برابر نیروهای دینامیکی و ارتعاشات دارد.

کلیدواژه ها:

کنترل ارتعاشات سازه ای ، بهینه سازی ترکیبی ، پایداری دینامیکی