بررسی اجمالی مدلهای رفتاری پارامتریک میراگرهای مگنتورئولوژیک

هر سیستم مکانیکی یا سازه ای در برخی از فرکانس ها، با بیشترین دامنه ممکن نوسان می کند. به این وضعیت رزونانس گفته می شود. برای جلوگیری از وقوع این پدیده در سازه، باید تا جایی که امکان دارد سعی کنیم مشخصات رفتاری سازه را از این محدوده دور کنیم. یکی از روش هایی که سبب انجام چنین هدایتی می شود، انتقال پریودیک نام دارد. انتقال پریودیک در یک سازه، سبب کاهش پاسخ های لرزه ای سازه و جلوگیری از وقوع پدید رزونانس خواهد شد. افزایش انعطاف پذیری و میرایی سازه، راهکارهای مناسبی برای رفع این موضوع می باشند. یکی از راهکارهای افزایش میرایی، استفاده از تجهیزات کنترلی در سازه است. میراگر مگنتورئولوژیک یکی از تجهیزات کنترل سازه ها می باشد که با سیال مگنت پرشده و با میدان مغناطیسی کنترل می شود. این ویژگی باعث می شود تا خواص میرایی آن به طور پیوسته با تغییر نیروی الکترومگنت کنترل شود. این میراگر توسط الگوریتمی که به طور خاص برای این منظور طراحی شده، کنترل می شود. مدلسازی رفتاری این دسته از میراگرها در دودسته مدلهای پارامتری و ناپارامتری خلاصه می شود. درروش پارامتری، دمپرها توسط سیستمی از المان های خطی و غیرخطی که معرف پارامترهای فنرها، میراگرها و سایر المان های مکانیکی هستند، مشخص می شوند. درروش نا پارامتری، دمپرها توسط توابع مناسب ویژه ای نظیر توابع چندجمله ای و هوش مصنوعی مدلسازی می شوند. در موضوع کنترل لرزه ای سازه ها، این میراگرها در دسته بندی کنترل نیمه فعال قرار می گیرند. در این مقاله، به بررسی مدل های رفتاری پارامتری میراگرهای مگنتورئولوژیک خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

رزونانس ، انتقال پریودیک ، میرایی ، میراگ مگنتورئولوژیک ، کنترل نیمه فعال